Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010

Αφήστε μας να χρεοκοπήσουμε αν τολμάτε ρε λαμόγια.

Κάτσαμε στον…(γαλλογερμανικό) άξονα
Γράφει ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
«Αν δεν εφαρμόσουμε το μνημόνιο δεν θα μας δανείζουν και δεν θα έχουμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις».Το ισχυρίστηκε ο πρωθυπουργός στη διακαναλική. Η ίδια φράση επαναλαμβάνεται αυτούσια διακόσιες φορές τη μέρα από τους «παπαγάλους» του.

Κι όμως, η αλήθεια είναι η ακριβώς αντίθετη. Δεν είναι τα δάνεια που πληρώνουν τους μισθούς και τις συντάξεις. Είναι οι (κομμένοι) μισθοί και οι (κομμένες) συντάξεις που πληρώνουν για τα δάνεια!
Αντί άλλης απόδειξης, ας καταφύγουμε...
για μια ακόμα φορά στη γλώσσα των αριθμών. Των δικών τους αριθμών.
2010
Σε ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών στις 20/5/2010 διαβάζουμε: «Για το εννεάμηνο Απριλίου – Δεκεμβρίου 2010 που διανύουμε, οι υποχρεώσεις του Ελληνικού Δημοσίου για τοκοχρεολύσια εκτιμώνται σε 39,7 δισ. ευρώ». Το Ελληνικό Δημόσιο, λοιπόν, πρέπει μέχρι το τέλος του χρόνου να καταβάλει στις καπιταλιστικές αγορές, στους κάθε λογής ομολογιούχους και στους «τοκογλύφους» περί τα 40 δισ. ευρώ*
Ας δούμε τώρα τις εισπράξεις από δάνεια που έχει «πετύχει» η κυβέρνηση με το μνημόνιο:
– Δάνειο 20 δισ. ευρώ το Μάη.
– Δάνειο 9 δισ. ευρώ μέσα στο Σεπτέμβρη.
– Δάνειο 9 δισ. ευρώ που θα εισπραχθεί μέχρι το Δεκέμβρη, εφόσον η τρόικα εγκρίνει το αποτέλεσμα των εκλογών και θεωρήσει ότι το …«πετσόκομμα» του ελληνικού λαού συνεχίζεται με «ικανοποιητικούς ρυθμούς». Αθροισμα: 38 δισ. ευρώ.

Συμπέρασμα: Από τα «σωτήρια» δάνεια, με τους νέους δυσβάσταχτους όρους για τον ελληνικό λαό, ούτε πεντάρα τσακιστή δεν πάει για (τους περικομμένους) μισθούς και συντάξεις! Ολα τα νέα δάνεια (38 δισ.) της φετινής χρονιάς πάνε για να καλυφθούν τα χρέη από τα προηγούμενα δάνεια (40 δισ.), όλα τα δάνεια γυρίζουν πίσω στους δανειστές. Το μόνο που μένει στον ελληνικό λαό είναι οι νέοι κι ακόμα μεγαλύτεροι τόκοι!
2011
Σύμφωνα με τα κυβερνητικά στοιχεία (σ.σ.: μάρτυς μας, εκτός από το Θεό, και το «Βήμα» της 10/10/2010) για το έτος 2011 η Ελλάδα θα πρέπει να πληρώσει σε τόκους το ποσό των 12,5 δισ. ευρώ και για χρεολύσια το ποσό των 34,7 δισ. ευρώ. Αθροισμα: 47,3 δισ. ευρώ!Με άλλα λόγια: Από τα 40 δισ. ευρώ της «σωτηρίας» που βάσει του μνημονίου θα «εισρεύσουν» στην Ελλάδα το επόμενο έτος, ούτε δεκάρα δε θα πάει για μισθούς και συντάξεις. Ολα (μα όλα!) θα επιστρέψουν στους «καλούς» δανειστές μας, προς τους οποίους θα μείνουμε και με ένα επιπλέον χρέος ύψους 7,3 δισ. ευρώ!
2012
Οπως και πάλι τα κυβερνητικά στοιχεία ομολογούν, το έτος 2012, οπότε θα έχουμε την εκταμίευση των υπόλοιπων 40 δισ. ευρώ από το «μηχανισμό στήριξης», η Ελλάδα θα πρέπει να καταβάλει στους δανειστές της τόκους ύψους 11,1 δισ. ευρώ και χρεολύσια ύψους 31,7 δισ. ευρώ.
Αθροισμα: 42,8 δισ. ευρώ!
Φράγκο, δηλαδή, για μισθούς και συντάξεις
. Οπως θα «έρθει» η… «βοήθεια» έτσι θα γυρίσει στους δανειστές. Μάλιστα, γι’ αυτό το «πήγαινε – έλα», θα μας έχουν φεσώσει και με 2,8 δισ. ευρώ – επιπλέον – τόκους…

Τι αποδεικνύεται, λοιπόν, περίτρανα;
Από τα περιβόητα δάνεια που κυβέρνηση – ΕΕ – ΔΝΤ – ΕΚΤ «εξασφάλισαν» για το λαό, από τα δάνεια που αν στους «φίλους» μας δεν αρέσει (!) το αποτέλεσμα των εκλογών τότε δε θα τα εκταμιεύσουν, και τότε – σύμφωνα με τους «πατριώτες» – θα επέλθει χρεοκοπία και στάση πληρωμών σε μισθούς και συντάξεις,ούτε ένα ευρώ (αριθμός: 1) δεν πάει σε μισθούς και συντάξεις!
Ολα τα δάνεια
- μα όλα! -
είτε ως τόκοι, είτε ως χρεολύσια, είτε ως επιδοτήσεις, είτε ως επιχορηγήσεις, είτε ως φορολογικές απαλλαγές, επιστρέφουν κατευθείαν (!) και με το αζημίωτο (!) στους εγχώριους και τους διεθνείς νταβατζήδες της χρηματιστικής ολιγαρχίας. Στον ελληνικό λαό, το μόνο που απομένει είναι ο ασφαλιστικός Καιάδας, ο εργασιακός Μεσαίωνας, οι ακόμα μικρότεροι μισθοί και οι ακόμα μικρότερες συντάξεις, για να αποπληρώνει τους ακόμα μεγαλύτερους τόκους, τα ακόμα περισσότερα χρεολύσια!

Τελικά, δηλαδή, ένα μόνο απομένει στον ελληνικό λαό:
Να πάρει την απόφαση να τους ανατρέψει. Να τους στείλει από κει που ήρθανε. Για να γίνει ο ίδιος ιδιοκτήτης του πλούτου που αυτός και μόνο αυτός παράγει.
Από tasosnastos μέσω papaioannou

Οι «τροικανοί» τραπεζίτες περιμένουν … στη γωνία !!!

(κλικ για μεγέθυνση)

Στολίστηκαν οι ξένοι τραπεζίτες...

Ενα τραγούδι επίκαιρο όσο ποτέ!
Τραγουδούν ο Νίκος Ξυλούρης και η Τζένη Καρέζη.Οι στίχοι είναι του Ιάκωβου Καμπανέλλη και η μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου. Ενα τραγούδι απο την παράσταση "Το Μεγάλο μας Τσίρκο" που παίχθηκε στο θέατρο Αθήναιον το καλοκαίρι του 1973 μεσούσης της δικτατορίας.
Από τη Σίβυλλα

Βγήκαν τα πιστόλια!

(κλικ για μεγέθυνση)

Επαναστάτης Γιωργάκης

Μίλησε έντονα στην Μέρκελ ο Γιωργάκης. Φαντάζομαι ότι από την ένταση που είχε η ομιλία του θα έκανε πολλαπλάσια σαρδάμ. Και άλματα λογικής.

Εδώ τα κάνει όταν είναι ήρεμος.

Ήθελα να είμαι σε μια γωνιά και να παρατηρώ την Μέρκελ να προσπαθεί να καταλάβει τι λέει ο άνθρωπος ....
που παριστάνει τον πρωθυπουργό των Ελλήνων.

Ο Γιωργάκης κατάφερε να μην περάσει η επιθυμία της Γερμανίας ώστε να μην έχουν ψήφο οι επιτηρούμενες χώρες.

Αυτό βέβαια δεν θα περνούσε έτσι κι αλλιώς αλλά να έχουμε και λίγο την ψευδαίσθηση του μεγάλου αρχηγού και προέδρου των σοσιαλιστών.

Κατά τα άλλα να θεωρούμε σίγουρο ότι θα φάμε το αγγούρι και για τα επόμενα 10 χρόνια. Και μάλιστα με την κατάλληλη επιμήκυνση.

Η σιγουριά πηγάζει από την προσπάθεια των γνωστών προπαγανδιστών – δημοσιογράφων να μας πείσουν το πόσο καλό είναι αυτό για την Ελλάδα και πως πρόκειται για μεγάλη επιτυχία.

Είναι σαν να προσπαθεί κάποιος να αυτοκτονήσει και όταν καταφέρει να μπήξει το μαχαίρι στην καρδιά να πανηγυρίζουμε για την επιτυχημένη προσπάθεια του.

Μας πάμε λοιπόν προς μία ελεγχόμενη στάση πληρωμών ή πτώχευση.
Μόνο που όσο και να πιστεύεις ότι έχεις τον έλεγχο δεν μπορείς να είσαι σίγουρος ότι η κατάσταση δεν θα σου ξεφύγει.

Να γίνω λιγάκι κουραστικός και να πω ότι μιλάμε πάντα για τις τράπεζες. Τα 110 δις τα δανειστήκαμε για να ξοφλήσουμε δανεικά. Που είχαμε πάρει από τράπεζες. Για να μην ρίξουμε έξω τις τράπεζες έγινε όλο αυτό.

Και τα τόσα δις εγγύηση που δίνει στις τράπεζες η κυβέρνηση (όπως έκανε και ο Κωστάκης) για το καλό των τραπεζών γίνεται.

Και η ελεγχόμενη πτώχευση για το καλό των τραπεζών θα γίνει. Από το να τους πει η κυβέρνηση δεν έχει φράγκο θα το κανονίσουν ώστε να πάρουν πίσω όλη ή σχεδόν όλη την τοκογλυφική οφειλή αλλά σε περισσότερα χρόνια.

Το ξέρουν όλοι οι πολίτες που έχουν πέσει θύματα των τραπεζών δανειζόμενοι ένα κάρο λεφτά. Οι τράπεζες τους λένε, ελάτε να κάνουμε μια νέα συμφωνία. Αντί να σας πνίξουμε μια και έξω να το κάνουμε σε βάθος χρόνου.

Όσο για τις πρόωρες εκλογές… Ο Γιωργάκης τις θέλει αλλά δεν το αφήνουν, ο Αντώνης ο Σφουγγαράκης δεν τις θέλει αλλά θα είχε πλάκα να γινόταν και να τις κέρδιζε, ο Καρατζαφέρης τις μονές μέρες τις θέλει και τις ζυγές δεν τις θέλει.

Μετά λοιπόν από τον Κωστάκη και τον Γιωργάκη, ένας άλλος μεγάλος ηγέτης θέλει να προσφέρει για το καλό της Ελλάδας. Ο Αντωνάκης.

Ο οποίος ως υπεύθυνος πολιτικός μας λέει ότι έχει τον τρόπο να μας σώσει αλλά δεν ζητάει εκλογές για να το κάνει αλλά μας αφήνει στα δόντια και τα νύχια της τρόικας.

Μας αγαπάει τόσο πολύ που θα μας αφήσει μέχρι να πεθάνει και ο τελευταίος Έλληνας από την πείνα. Έτσι, για να μάθουμε που δεν τον κάνουμε πρωθυπουργό δια της βίας.

Μια ώρα πίσω πήγε η ώρα, έναν αιώνα πίσω πήγε η χώρα.

Μικρός Φωκίων

«Ψωροκώσταινα τέλος. Τώρα Φορογιώργαινα»

Επιστρέφοντας στη σκηνή του «Γυάλινου», ο Τζίμης Πανούσης μιλά μεταξύ σοβαρού και αστείου για όσα ζούμε μεταξύ εξοργιστικού και γελοίου
«Τι θα πάρετε;» ρωτά η κοπέλα σ' ένα διάλειμμα της πρόβας για την παράσταση του Τζίμη Πανούση στο «Γυάλινο».
«Μια κόκα λάιτ», απαντά εκείνος.
«Να σας φέρω τασάκι;»
«Δε χρειάζεται», της λέει χαμογελώντας.

Μπορεί το «μπαλονάκι» να είναι η καρδιολογική επέμβαση με το πιο αστείο όνομα, αλλά, όσος καιρός και αν περάσει, κάποιο φόβο σού αφήνει. Ομως, ο Πανούσης δεν βάζει μυαλό. «Αγχώνομαι πάντα το ίδιο», παραδέχεται, καθώς ανοίγω το κασετόφωνο. «Αυτό που κάνω είναι ευχή και κατάρα. Πρέπει να βυθιστώ σ' ένα ψυχικό χάος για να βγει κάτι χαρούμενο. Κάθε φορά πρέπει να αναρωτηθώ τι νόημα έχει, τι θέλω να αποδείξω. Τίποτα δε θέλω ν' αποδείξω, ούτε είναι ο βιοπορισμός. Εχω το ραδιόφωνο, μπορώ πια να ζήσω χωρίς ...
τη σκηνή, κι όμως πάντα σ' αυτήν επιστρέφω».

Πρέπει να νιώθει δικαιωμένος, αν σκεφτεί κανείς ότι, παρ' όλες τις αντιδράσεις, είναι ο μόνος που εδώ και κάμποσα χρόνια, ζει αποκλειστικά ως σατιρικός καλλιτέχνης. Και τι έμαθε από αυτή τη διαδρομή;

«Οπως οι λαϊκοί δρόμοι στα τραγούδια έτσι και η σάτιρα είναι μια αρχαία τέχνη με αυστηρά όρια», λέει. «Π.χ. δεν πρέπει να είσαι ρατσιστής. Πρέπει να τους σατιρίζεις όλους. Και τη μάνα σου και τον ανάπηρο και τον ομοφυλόφιλο και τον μαύρο και τον εαυτό σου. Η σάτιρα είναι ενάντια στην πολιτική ορθότητα».

- Αλλά μου αναφέρετε μόνο ομάδες χωρίς εξουσία...
«Δεν έχουν εξουσία οι ομοφυλόφιλοι στα μέσα μαζικής εξημέρωσης; Πού ζείτε; Υπάρχει και ο ρατσισμός απ' την ανάποδη: Το να νομίζεις ότι όλοι είναι υποχρεωμένοι να παραμερίζουν μπροστά σε μια δική σου ιδιαιτερότητα. Επειδή δηλαδή ο Χίτλερ έκαψε τους Εβραίους, πρέπει να δεχόμαστε να καίνε εκείνοι τους Παλαιστίνιους; Ο σατιρικός καλλιτέχνης δεν πρέπει να συμβιβάζεται ποτέ με κέντρα εξουσίας».

- Μερικοί επισημαίνουν, πάντως, ότι μια χαρά περνάτε και ότι μόνο σε ραδιόφωνα μεγαλοεπιχειρηματιών εργάζεστε.
«Ναι, πληρώνω τη ΔΕΗ, είμαι στο σύστημα... Υπάρχει μια λανθασμένη εικόνα ότι πολεμάς το κατεστημένο μόνο αν είσαι φτωχός, μίζερος και ζεις στα Εξάρχεια. Δεν είναι έτσι τα πράγματα. Κι ούτε τα ραδιόφωνα τα έχουν οι φτωχοί».

-Εσείς πού ζείτε;
«Εγώ κάνω 30 χρόνια αυτή τη δουλειά. Παίζω σε γεμάτα μαγαζιά, πουλάνε οι δίσκοι μου και τα βιβλία μου και μπορώ να ζω αξιοπρεπέστατα».

- Πώς καταλαβαίνετε ότι ένα αστείο, ένα εύρημά σας είναι πετυχημένο;
«Πώς κάνουν στις αμερικάνικες σαπουνόπερες με τις δοκιμαστικές προβολές; Ετσι κι εγώ. Τα παίζω πρώτα στο σπίτι, στην παρέα».

- Ποιος είναι ο αυστηρότερος κριτής σας;
«Τα παιδιά φυσικά. Ο γιος μου, 20 χρονώ πια, πριν φύγει για να σπουδάσει, ήταν ο συντηρητικός δάκτυλος στην οικογένεια. Μου έλεγε "Μπαμπά, όλο ψωλές έχεις αναρτήσει σπίτι μας". Πάντα τα παιδιά βγαίνουν λίγο διαφορετικά από τους γονείς κι αυτό είναι καλό».

-Και η γυναίκα σας;
«Οι γυναίκες μου -έχω πολλές. Είμαι μουσουλμανικής ηθικής και κρίνω ανάλογα με τη γυναίκα, ανάλογα με τη στιγμή, γιατί πρέπει να δοκιμάσω και διαφορετικά κοινά. Μπορεί να παίξω στη Λάρισα, μπορεί στην Κύπρο. Στην Κύπρο έχω πάντα τη διάθεση να εκδικηθώ το κοινό, γιατί μας έχουν στείλει τον Χατζηγιάννη και τη Βίσση».

-Βλέπετε να γελάμε διαφορετικά, καθώς περνούν τα χρόνια;
«Οχι. Αν σκοντάψω πάνω στη σκηνή, θα γελάσετε. Αν κλάσω, το ίδιο. Αρκεί βέβαια να γίνει με κάποιον τρόπο και αυτός ο τρόπος είναι η δουλειά η δική μας, που δεν μαθαίνεται, ούτε σπουδάζεται. Ή το έχεις ή δεν το έχεις. Αφήνεις μια κλανίτσα και λες sponsored by Calvin Clein».

-Νιώσατε ποτέ ότι δεν θα πείσετε μιλώντας σοβαρά, νιώσατε δέσμιος της σάτιρας;
«Οχι. Αλλωστε, έτσι είμαι και στην προσωπική μου ζωή, αν και σε πολύ πιο χαμηλούς τόνους, όπως λένε όλοι. Είμαι αγοραφοβικός. Στο μετρό, στην πολυκοσμία πνίγομαι. Αλλά στη σκηνή μεταμορφώνομαι. Δεν έχει ιερό και όσιο η δουλειά μου. Κι ούτε πρέπει να σκέφτεσαι ότι ο άλλος είναι αδύναμος. Οσο περισσότερο το εκλογικεύεις τόσο μεγαλύτερο πείσμα σε πιάνει, γιατί ένα άλλο στοιχείο της σάτιρας είναι η εμμονή».

- Συνεχίζετε να ασχολείστε με τον Νταλάρα;
«Αυτός το συνεχίζει. Τώρα έβαλε τη γυναίκα του στο ΠΑΣΟΚ ΔΝΤ».

- Το κοινό που σας «ψηφίζει» εξέλεξε κι εκείνη. Γιατί το επικαλείστε μόνο όταν συμφωνεί μαζί σας;
«Είναι τελείως διαφορετικό. Οι εκλογές είναι το βασικό εργαλείο του συστήματος. Ενας συνάδελφος μεγάλου φιλοσοφικού εκτοπίσματος έχει πει ότι, αν οι εκλογές άλλαζαν στο παραμικρό τα πράγματα, θα ήταν παράνομες».

- Ποιος το έχει πει;
«Δε θυμάμαι. Πάντως οι πολιτικοί κόβουν και ράβουν τις εκλογές στα μέτρα τους. Επέλεξαν την ξαδέρφη του Ραγκούση επειδή είναι ξαδέρφη του Ραγκούση, όπως και ο Γιωργάκης επελέγη γιατί είναι γιος του Ανδρέα. Είναι επιτέλους ώρα να απαλλαγούμε από τον διεφθαρμένο μηχανισμό των επαγγελματιών των κομμάτων και να διεκδικήσουμε την άμεση δημοκρατία».

Δημοψήφισμα στα προποτζίδικα
- Και πώς φαντάζεστε να πραγματοποιείται αυτό;
«Δεν το φαντάζομαι μόνο εγώ, το φαντάζεται πολύς κόσμος. Οπως μαζευόμαστε στην πολυκατοικία και διαλέγουμε αντιπρόσωπο, έτσι μπορούμε να προτείνουμε κανονικούς ανθρώπους και για σημαντικότερες δουλειές. Π.χ. να κάνουμε τακτικά δημοψηφίσματα μέσ' από τα τερματικά του ΠΡΟΠΟ στα προποτζίδικα της γειτονιάς. Να καταργήσουμε τον παρασιτικό μηχανισμό των ΔΟΥ. Δε λέω ν' απολυθούν οι εφοριακοί, ας μεταταχθούν. Τόσοι χρειάζονται στα νοσοκομεία, π.χ. να καθαρίζουν "πάπιες". Αν καταθέταμε τους φόρους μας κατευθείαν στις τράπεζες, θα ήταν όλα πιο απλά».

- Και πιστεύετε ότι τότε θα ήταν μικρότερη η φοροδιαφυγή;
«Πάντως δε θα χρειαζόταν να παζαρεύεις με τον έφορα. Αλλά, δυστυχώς, όλα τα κόμματα είναι στο παιχνίδι. Γι' αυτό θεωρώ μεγάλη την υποκρισία των αριστεριτζήδων, που γηράσκουν αεί διασπώμενοι. Κατάγομαι κι εγώ από μια οικογένεια ταλαιπωρημένη για μια ιδέα, όπως τόσες άλλες ελληνικές, κι έχεις όλους αυτούς τους τύπους να την εκμεταλλεύονται για να κοροϊδεύουν την κοινωνία. Σκεφτείτε ότι η πρώτη διάσπαση έγινε γιατί οι μεν ήταν με τον Αντρόποφ και οι δε με τον Τσαουσέσκου! Και τώρα θέλουν όλοι πάλι να γίνουν αρχηγοί».

- Ποιοι είναι χειρότεροι για σας: Αυτοί που αλλάζουν αδιάκοπα ή εκείνοι που δεν αλλάζουν ποτέ;
«Το ΚΚΕ είναι πιο συμπαθητικό από καλλιτεχνική άποψη. Εφάρμοσε τον υπαρκτό σουρεαλισμό. Είναι μια σέχτα πέραν πολιτικής κριτικής, είναι οι μάρτυρες του Περισσού, οι Ιεχωβάδες της αριστεράς. Καμιά εφημερίδα δεν έχει καταφέρει να γράφει τα ίδια επί 40 χρόνια, όπως ο "Ριζοσπάστης"».

- Συχνά επικαλείστε το κοινό ως κριτή για τα όρια της σάτιρας. Αλλά και το κοινό δεν μπορεί να λαϊκίζει, να φθονεί, ιδίως όταν κολακεύεται;
«Εμένα το κοινό δε με έχει απογοητεύσει ποτέ. Δε μιλώ για μια παρέα από επιστήμονες του ΚΚΕ Εσωτερικού με κοινές παραστάσεις, αλλά για τον ετερόκλητο κόσμο που μαζεύεται στα λαϊκά θεάματα. Υπάρχουν και Κυριακές με παγωμάρα, αλλά και τότε με πιάνει ένα πείσμα. Θα τους αλλάξω, λέω, γιατί αυτή είναι η δουλειά μου».

- Σας έχουν στείλει πολλές φορές στο δικαστήριο. Πόσοι από τους μηνυτές σας είχαν δίκιο;
«Νομίζω κανείς. Εχω μια συλλογή με πάνω από 140 αθωωτικές αποφάσεις».

- Φαντάζομαι ότι είναι ένας πειρασμός η ανέξοδη δημοσιότητα που κερδίζετε προκαλώντας τους συντηρητικούς.
«Καθόλου! Ζημιά κάνουν αυτές οι μηνύσεις, γιατί κατεβάζουν τη συζήτηση για την παράσταση στο επίπεδο του σκανδάλου. Και τα δικαστήρια είναι τόσο ψυχοφθόρα όσο τα νοσοκομεία».

- Αλλά ποιο σατιρικό χάπενινγκ μπορεί πια να ξεπεράσει την κατάληψη του Πολεμικού Μουσείου από την Τζούλια;
«Ο Λεό Πατίτσας με τη Χρουσαλά στο θωρηκτό "Αβέρωφ"!»

- Δυσκολεύει η δουλειά σας όσο η ελληνική πραγματικότητα γίνεται πιο σουρεαλιστική;
«Βέβαια. Πώς να σατιρίσεις τον Γιωργάκη τον Παπανδρέου; Χαζό παιδί μαμά γεμάτο. Διαβάζει λόγους που δεν καταλαβαίνει, κάνει άλλα απ' όσα λέει, είναι ανεκδιήγητος. Παρ' ολ' αυτά παρουσιάζεται ως ο καταλληλότερος πρωθυπουργός - και το χειρότερο: είναι ο καταλληλότερος. Πέτυχε τη μετάβαση από την Ψωροκώσταινα στη Φορογιώργαινα. Οπως αύριο καταλληλότερος μπορεί να γίνει και ο Σαμαράς».

Δύο ξεροκέφαλοι συμφοιτητές
- Τελευταία και οι δύο ποικίλλουν τους λόγους τους με λαϊκές εκφράσεις. Για «τζάμπα μάγκες» μιλά ο Παπανδρέου, «δε μασάμε» λέει ο Σαμαράς. Εχετε άλλες προτάσεις για να ανανεώσουν τη δημόσια εικόνα τους;
«Να αυτοκτονήσουν. Είναι δυο ξεροκέφαλοι, φιλόδοξοι συμφοιτητές, εγγονός Μινέικο ο ένας, εγγονός Δέλτα ο άλλος, κι αυτά έχουν σημασία. Βέβαια ο άλλος είναι και πρώην γκόμενος της Βίσση. Πόσο θα τους ανεχτούμε ακόμα; Κάποια στιγμή θα έρθουν τα πάνω κάτω. Μπορεί και αύριο. Το πιστεύω αυτό».

- Ωστόσο, ο μόνος σκοπός για τον οποίο μια κοινωνική ομάδα έξω από τα κόμματα κατάφερε προς το παρόν να οργανωθεί γρήγορα και αποτελεσματικά είναι για να πολεμήσει το νόμο κατά του τσιγάρου.
«Κι όμως είναι πολύ σημαντικό. Δεν καπνίζω και μου είναι ανυπόφορα όλ' αυτά τα τσιγάρα σε κάθε παράσταση, αλλά θεωρώ την απαγόρευση φασιστικό μέτρο. Ανθυγιεινά είναι και τα καυσαέρια των λεωφορείων και τα φουγάρα των εργοστασίων, αλλά δεν είδα το κράτος να κάνει κάτι γι' αυτά. Διάλεξε έναν γλυκό τρόπο για να συνηθίσουμε τις απαγορεύσεις».

- Τις δημοτικές εκλογές πώς τις βλέπετε: Ως ψήφο εναντίον του μνημονίου ή υπέρ του καλύτερου δημάρχου;
«Ως ευκαιρία να βολευτούν κομματόσκυλα δεύτερης διαλογής για να βάλουν κι αυτά χέρι στα δημόσια ταμεία. Το καινούριο κόλπο είναι η πράσινη ανάπτυξη, μια ξεπερασμένη τεχνολογία στο εξωτερικό, που ο Γιωργάκης την έχει υποσχεθεί στους Γερμανούς. Οι Κυκλάδες ήδη καταστρέφονται με χιλιάδες ανεμογεννήτριες. Εγώ ψηφίζω με τον τρόπο μου: μπαίνω στο παραβάν και δε βγαίνω. Ο νόμος δεν ορίζει πόσο πρέπει να μείνεις μέσα και, αν το κάνουν πολλοί, κάτι θα σημαίνει. Προς το παρόν, όμως, το ΠΑΣΟΚ και η αριστερά θα ξαναβγάλουν δήμαρχο τον Κακλαμάνη, τον Ομέρ Πριόνη, τον Κακλαμανέιτορ, που ξερίζωσε τις νεραντζιές από την Κανάρη και φύτεψε κάτι αυστραλιανά σφουγγαρόδεντρα για να έχουν οι φίλοι του πέντε τραπεζοκαθίσματα παραπάνω».

«Αρκετά με την τρωγλοδυτική διάλεκτο»
- Πρέπει όμως να του αναγνωρίσετε ότι κατάφερε να αποσπάσει τον Ψινάκη από το κόμμα του Καρατζαφέρη.
«Αυτό μάλιστα, ήταν ένα γερό χτύπημα στο εξωτικό ΛΑΟΣ. Αλλά ο Καρατζαφέρης συνεχίζει απτόητος. Τον έχω ακούσει να λέει μέχρι και δικά μου συνθήματα. Και φυσικά πολλά της Παπαρήγα, με ταλέντο όμως κονφερασιέ. Δεν την ξέχασε την πρώτη τέχνη του».

- Κι από την άλλη, παρακολουθούμε μια γκουρμέ τηλεοπτική σεζόν. Ακόμα και ο Πάγκαλος αποφάνθηκε ότι «μαζί τα φάγαμε».
«"Ναζί τα φάγαμε»", αυτό εννοούσε ο Πάγκαλος. Μια διεφθαρμένη κομματική χούντα, δέκα χιλιάδες άτομα που μοιράζονται τους φόρους μας. Οσο για τα μαγειρέματα, την πάθαν τα κανάλια: Τους έφαγε η λεπρή! Η επιτυχία τού "Νησιού" είναι μια σφαλιάρα στο σβέρκο του τηλεοπτικού κτήνους. Απέδειξε ότι ο κόσμος δε θέλει τη φτήνεια, θέλει μια ακριβή παραγωγή, θέλει μύθο, θέλει δουλειά ουσίας. Αρκετά με τα μοντέλα που μιλάνε με τρωγλοδυτική διάλεκτο - τρεις λέξεις κι ένα ουάου. Πόσο να τα δεις πια;»

- Οι νέοι που αυτοοργανώνονται στο Ιντερνετ είναι μια ελπίδα;
«Είναι πολύ υπερτιμημένη αυτή η τηλεφωνική παρτούζα. Χαραμίζεις πολλές ώρες μπροστά στον υπολογιστή, χάνεις πολύ live. Αυτή είναι και η κόντρα μου με το γιο μου. Τα πιτσιρίκια μπαίνουν σε μια λογική να μαζέψουν πράγματα, με αποτέλεσμα να έχουν συλλογές από χιλιάδες τραγούδια που δεν ακούν, γιατί δεν προλαβαίνουν - πρέπει να κατεβάσουν κι άλλα. Ιδια σαβούρα υπάρχει και στην πληροφόρηση. Βέβαια θα βρούμε τον τρόπο να το κάνουμε και το Ιντερνετ δικό μας».

- Πιστεύετε, λοιπόν, στ' αλήθεια, ότι θα ζήσουμε μια ανατροπή προς μια πιο ελεύθερη και ανεξάρτητη κοινωνία;
«Είμαι απόλυτα πεπεισμένος. Με εκφράζουν οι στίχοι του Βολφ Μπίρμαν και μπορούμε να τελειώσουμε μ' αυτούς: "Ετσι κι αλλιώς η γη θα γίνει κόκκινη/ Ή κόκκινη από ζωή ή κόκκινη από θάνατο/ Θα φροντίσουμε εμείς γι' αυτό/ Ετσι πρέπει να γίνει/ Ετσι θα γίνει"».

Του ΦΩΤΗ ΑΠΕΡΓΗ Φωτ.: Π.ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ
Από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Έτσι θα παραγγέλνουμε πίτσα στο μέλλον!...

Ο Τζιμακος προσπαθει να παραγγειλει πιτσα... (λιγα χρονια μετα...)
Από pateras10 μέσω σίβυλλα

Σκασμός, οι ρήτορες πολύ μιλήσανε

Ανάσα πια και τον σκασμό!
Δεν γίνεται αδέρφια. Δεν τσουλάει άλλο το πράγμα. Ο καθείς ότι θέλει λέει, όποια ώρα, όπως του 'ρθει, ότι να 'ναι, παπαριά και νόσος και η μαλακία στεφάνι. Του άλλου όμως, του φταίχτη, του θύτη! Ναι να το καταλάβω, αλλά ζούμε σε χώρα υπό κατοχή! Αυτό είμαστε. Καταλάβετε το επιτέλους, θέλετε δεν θέλετε κι αυτό δεν αλλάζει ούτε με παχιά λόγια, υβριστικά σχόλια κλισέ, ούτε με αγιογραφίες εθνικής συνείδησης via facebook γ' διαλογής. Ξεπερασμένο!

Ντρέπομαι λέω που είμαι Έλληνας. Ξεπουλήθηκα και δεν μίλησα. Δεν καταλαβαίνω πια τι είμαι, ποιος είμαι, το λόγο που ζω. Μου πέθανε το όνειρο, το αύριο και ...
το έριξα στο πένθος και τη κλάψα! Συνταγή αλάνθαστη, μοναδική, ελληνικότατη. Της εθνικής ξεφτίλας!

Οι περισσότεροι δεν φταίμε, αλλά δεν αντιδράμε όμως. Φοβόμαστε το ανάστημα του δήμιου γιατί ποτέ δεν κάτσαμε να μετρήσουμε το δικό μας που να πάρει η ευχή. Μια Ελλάδα σε πλήρη διάλυση, με πολιτικούς τελειωμένους στη συνείδηση μας, αλλά μ' αυτούς θα πάμε το στόρι μέχρι να μας αδειάσουν τη γωνιά. Ανεπάγγελτοι οι περισσότεροι, δεν ξέρουν άλλη δουλειά πέραν της αιωνιότητας της έδρας και της αθανασίας της εξουσίας. Είναι φυσικό να μην ξεκουμπίζονται. Θα βρούμε “άλλους” όμως! ΕΜΕΙΣ θα βρούμε αυτούς τους άλλους. Δεν θα έρθουν μόνοι τους από τον ουρανό;

Θεσμοί στην εντατική, που ο μόνος λόγος που γίνονται ακόμα σεβαστοί από έμενα και εσάς και υπακούμε είναι επειδή γουστάρουμε ...το φιλί της δημοκρατίας! Δεν ήμασταν, δεν θέλουμε, δεν γεννηθήκαμε αγρίμια αλλά όλα οδηγούν ντουγρού προς τα εκεί.

Και εδώ έρχεται η ερώτησή μου στον κ. Μίκη Θεοδωράκη. Μην περιμένετε τις εξελίξεις και αιφνιδιάστε τους. Τώρα είναι η ώρα, όχι μετά τις εκλογές. Βρείτε τώρα υγιείς νέους και νέες, σημερινούς 25άρηδες, 30άρηδες, 40άρηδες, λαμπρά μυαλά, ευσυνείδητους επιστήμονες. Υπάρχουν! Οι υπόλοιποι δεν έχουν λόγο να σηκωθούν από το καναπέ. Βολεύτηκαν κι αυτό δεν κατανικιέται. Στωικά περιμένουν την δράση χωρίς να να επωμιστούν κόστος. Έτσι έμαθαν μια ζωή. Το ξεβόλεμα γι' αυτούς σημαίνει, έτσι κι αλλιώς, θάνατος! Τώρα όμως κ. Θεοδωράκη, σήμερα.
Aναγνώστης athensrt New

Από MediaSoup

The Geek Big Bang Theory !!!

Παραμύθι με λυπημένο τέλος

Βόμβα μεγατόνων από την "Bild"> Φωτογραφίζει σαν απατεώνες του ευρώ τους Σημίτη, Παπαντωνίου και Στουρνάρα!

«Πώς η Αθήνα πήρε με απάτες το ευρώ»
Με πρωτοσέλιδο τίτλο «Η Bild αποκαλύπτει! Το Ευρω-ψέμα. Έτσι μας παγίδευσαν οι Έλληνες» η εφημερίδα περιγράφει στο πλαίσιο έρευνας την πορεία της Ελλάδας προς την ευρωζώνη.
Στη σελίδα που δημοσιεύεται το άρθρο ο τίτλος είναι: «Μυστικά έγγραφα: Ελλάδα. Πώς η Αθήνα πήρε με απάτες το ευρώ», ενώ στο τίζερ υπογραμμίζεται πως «η Bild έκανε έρευνες στην Αθήνα, στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες, μίλησε με εμπλεκόμενους, βρήκε απόρρητα έγγραφα: Οι Έλληνες είπαν ψέματα – και όλοι οι άλλοι τα δέχτηκαν».

Το ρεπορτάζ -που υπογράφουν δέκα δημοσιογράφοι της εφημερίδας- ξεκινά από τα μέσα της δεκαετίας του 90 και με μια στιχομυθία ...
μεταξύ των τότε υπουργών Οικονομικών της Γερμανίας και της Ελλάδας Τέο Βάιγκελ και Γιάννου Παπαντωνίου σε σύνοδο του Ecofin. Το θέμα που συζητείται είναι το ντιζάιν του νέου νομίσματος, όπου ο κ. Παπαντωνίου φέρεται να λέει: «Απαιτώ να αναγράφεται στα χαρτονομίσματα το ευρώ και στα ελληνικά». Και ο κ. Βάιγκελ φέρεται να του απαντά: «Δεν τίθεται καν προς συζήτηση. Δεν μπορείτε να ενταχθείτε στην ευρωζώνη και πιθανότατα δεν θα ενταχθείτε ποτέ». «Κι όμως ο Τέο Βάιγκελ επλανάτο», παρατηρεί η εφημερίδα που αρχίζει να εξιστορεί την ιστορία της ελληνικής ένταξης στην ΟΝΕ. «Απόρρητα ντοκουμέντα και νέα στοιχεία καταδεικνύουν ότι πρόκειται για την ιστορία ενός εξ αρχής στημένου παιγνιδιού», επισημαίνει η Bild.

«Υπήρχε το κίνητρο, υπήρχε η ευκαιρία και υπήρχαν τα μέσα»

«Είναι η ιστορία μιας πλάνης με συνέπειες: Ότι δήθεν μια μικρή χώρα σαν την Ελλάδα, ό,τι και να κάνει, δεν θα μπορούσε ποτέ να θέσει σε κίνδυνο το ευρώ… Κι όμως δέκα χρόνια μετά από την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ, την άνοιξη του 2010, το ευρώ βρισκόταν στα πρόθυρα της κατάρρευσης, εξαιτίας της Ελλάδας.
Πώς φτάσαμε εκεί, διερωτάται η εφημερίδα, διακρίνοντας όλα τα συστατικά ενός αστυνομικού μυθιστορήματος: Υπήρχε το κίνητρο, υπήρχε η ευκαιρία και υπήρχαν τα μέσα.

Δισεκατομμύρια έρευσαν για να σωθεί η Ελλάδα, για να σωθεί το ευρώ. Σήμερα ένας από τους καλύτερους γνώστες της ΕΕ στην κορυφή της ιεραρχίας του γερμανικού ΥΠΕΞ δηλώνει ως εκπρόσωπος πολλών πολιτικών του Βερολίνου και των Βρυξελλών: «Το μεγαλύτερο λάθος μας ήταν να εντάξουμε την Ελλάδα στο ευρώ».

Όσον αφορά την ένταξη των Ελλήνων «πρόκειται για πολιτική απόφαση», γράφουν τα εμπιστευτικά έγγραφα του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, που έχει στη διάθεσή της η Bild. «Πολιτική απόφαση» σημαίνει στην υπηρεσιακή διάλεκτο ότι «η ηγεσία θέλει έτσι και η σκληρή πραγματικότητα δεν μετράει».

Αυτό σημαίνει ότι ούτε για ένα λεπτό δεν χωρούσε αμφισβήτηση πώς η Ελλάδα θα πάρει το ευρώ.… Άλλοι μαγείρευαν τα στοιχεία και άλλοι επέτρεπαν να γίνεται αυτό. Σήμερα όλοι προτιμούν να σιωπούν.

«Η Ελλάδα δεν πληροί κανένα από τα κριτήρια ένταξης»

Σύμφωνα με την Bild, η ιστορία αρχίζει με ένα ξερό «όχι» στην ένταξη της Ελλάδας, το Σάββατο 2 Μαΐου 1998, οπότε οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της ΕΕ συνεδρίαζαν σε έκτακτη σύνοδο κορυφής στις Βρυξέλλες Η Ελλάδα δεν ανήκει αρχικά στον κύκλο των εκλεκτών που θα υιοθετήσουν το κοινό νόμισμα. Και σύμφωνα με το τελικό ανακοινωθέν της συνόδου, «Η Ελλάδα δεν πληροί κανένα από τα κριτήρια ένταξης». Ως προς τον πληθωρισμό, το έλλειμμα, το συνολικό χρέος και το ύψος των επιτοκίων, η μικρή χώρα απέχει παρασάγγες από τα προδιαγεγραμμένα πρότυπα.

Μέχρι τα μεσάνυχτα της 2ας Μαΐου η πρωθυπουργοί συνομιλούν για να καταλήξουν στην επιλογή του πρώτου προέδρου της ΕΚΤ. «Ήταν μια ασυνήθιστα σκληρή διαπραγμάτευση», θα δηλώσει στη συνέχεια ο καγκελάριος Χέλμουτ Κολ. Για την Ελλάδα δεν μιλάει κανείς.Ένας από το τραπέζι δεν προσέχει πια τι συζητείται για τον πρόεδρο της ΕΚΤ: Ο Κωνσταντίνος Σημίτης, από το 1996 πρωθυπουργός της Ελλάδας.

«Ο Σημίτης χαμογελά πιο πλατιά απ` όλους»

Πρόκειται για μια ταπείνωση για την Ελλάδα του πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη. Η χώρα του κόπηκε στις εξετάσεις για την εισαγωγή στην ΟΝΕ. Κι όμως όταν οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων ποζάρουν για την καθιερωμένη φωτογραφία της συνόδου, ο ομιλών απταίστως τη γερμανική Σημίτης χαμογελά πιο πλατιά από όλους τους άλλους. Λες και η χώρα του είχε περάσει με έπαινο τις εξετάσεις. Παρά τις αντιδράσεις των υπουργών Οικονομικών οι Έλληνες είχαν καταφέρει να περάσουν το όνομα ευρώ στα χαρτονομίσματα και στα ελληνικά. Ο κατοπινός νικητής του διεθνούς διαγωνισμού, ο βιεννέζος γραφίστας χαρτονομισμάτων Ρόμπερτ Καλίνα, τηρεί αυτές τις προδιαγραφές, μολονότι η Ελλάδα καταρχήν δεν συμπεριλαμβάνεται στα κράτη του ευρώ. Ο Σημίτης γνωρίζει πόσο σημαντικό πολιτικό μήνυμα είναι αυτό».

Στην συνέχεια η εφημερίδα αναφέρει ότι με την κάλυψη των άλλων χωρών το 1998 η Ελλάδα ξεκίνησε μια κούρσα για να μπει στην ΟΝΕ μέχρι το 2002.

Τότε τέθηκε σε εφαρμογή το σχέδιο Β της Αθήνας, υποστηρίζει η Bild. Έπρεπε σε διάστημα 18 μηνών να βελτιωθούν ριζικά οι δείκτες του πληθωρισμού, του ελλείμματος και του δημοσίου χρέους. Κάτι τέτοιο είναι κανονικά αδύνατο, παρατηρεί η εφημερίδα.

Αλλά οι Έλληνες είχαν ελευθερία κινήσεων στα στοιχεία τους. Μείωσαν κατά εκατοντάδες εκατομμύρια το έλλειμμα για παράδειγμα των δημόσιων νοσοκομείων. Τεράστιες δαπάνες για εξοπλισμούς εξαφανίστηκαν δια της δημιουργικής λογιστικής, λογαριασμοί γραμμένοι με το χέρι διορθώθηκαν ή εξαφανίστηκαν. Είχε σημάνει η ώρα του Γιάννη Στουρνάρα. Είναι ο σημαντικότερος άνθρωπος όταν πρόκειται για αριθμούς», καταλήγει η εφημερίδα παραπέμποντας για τη συνέχεια στο αυριανό φύλλο.

Επιμέλεια: Σταμάτης Ασημένιος
Υπεύθ. Σύνταξης: Σπύρος Μοσκόβου
dw-world.de
Από το kourdistoportocali

Του ΔΝΤ τα φουσάτα περάσαν

Χρεοκοπούν πολιτικά όσοι καταφεύγουν στο ΔΝΤ
Μία εικόνα από τις αρχές του 1998 είναι χαραγμένη βαθιά στη μνήμη του καθηγητή Τζ. Στίγκλιτζ, κατόχου του Νόμπελ Οικονομίας για το 2001. Την αναφέρει στο βιβλίο του «Η μεγάλη αυταπάτη» για τη σύγχρονη οικονομική πραγματικότητα:
Ο επί τρεις δεκαετίες δικτάτορας της Ινδονησίας Σουχάρτο υπογράφει τη συμφωνία με το ΔΝΤ υπό την «επιτήρηση» του Μισέλ Καμντεσί.
«Ο επικεφαλής του ΔΝΤ Μ. Καμντεσί, ένας κοντός, καλοντυμένος πρώην γραφειοκράτης του υπουργείου Οικονομικών της Γαλλίας, ο οποίος κάποτε ισχυριζόταν ότι είναι σοσιαλιστής, στέκεται όρθιος, βλοσυρός, και με τα χέρια σταυρωμένα πάνω από τον καθισμένο και ταπεινωμένο πρόεδρο της Ινδονησίας. Ο άτυχος πρόεδρος αναγκαζόταν, στην πραγματικότητα, να παραδώσει την οικονομική κυριαρχία της χώρας ...
του στο ΔΝΤ, σε αντάλλαγμα για τη βοήθεια που η χώρα του χρειαζόταν».

1. Η φωτογραφία αυτή είναι από την υπογραφή της συμφωνίας Ινδονησίας-ΔΝΤ, τον Ιανουάριο του 1998. Ο «άτυχος πρόεδρος» ήταν ο στρατηγός Σουχάρτο ο οποίος τον Μάιο του ίδιου χρόνου εξαναγκάστηκε σε παραίτηση, ύστερα από ένα μήνα μαζικών διαδηλώσεων. Το πρόγραμμα που επέβαλε το ΔΝΤ στην Ινδονησία, οδήγησε σε διάλυση της οικονομίας, στην ελεύθερη πτώση της ρουπίας, την έκρηξη της ανεργίας και των τιμών. Το 40% του πληθυσμού βρέθηκε κάτω από τα όρια της φτώχειας και οι ταραχές που ξέσπασαν οδήγησαν τον Σουχάρτο, σε παραίτηση, έπειτα από 32 χρόνια αυταρχικής διακυβέρνησης. Πρόεδρος ανέλαβε ο μέχρι τότε αντιπρόεδρος Γ. Χαμπίμπι, η κατάσταση όμως στη χώρα παρέμενε έκρυθμη. Τον επόμενο χρόνο πρόεδρος εξελέγη ύστερα από εκλογές ο Α. Ουαχίντ, για να καθαιρεθεί δύο χρόνια αργότερα από το κοινοβούλιο, για διαφθορά και ανικανότητα.

Η Ινδονησία και οι υπόλοιπες «ασιατικές τίγρεις» που αντιμετώπισαν το φάσμα της χρεοκοπίας το 1997-1998, βρίσκονται πολύ μακριά από την Ελλάδα. Το ίδιο η Αργεντινή και οι άλλες λατινομερικανικές χώρες που βρέθηκαν σε δεινή οικονομική θέση λίγα χρόνια αργότερα. Πλην όμως το χαρακτηριστικό της πολιτικής αστάθειας που συνοδεύει τα προγράμματα σταθερότητας του ΔΝΤ, δεν απαντάται μόνον στις αναπτυσσόμενες χώρες. Και στην Ευρώπη, οι θεραπείες σοκ είχαν τα ίδια πάνω κάτω αποτελέσματα: ύφεση, κοινωνική ένταση και πολιτικές ανακατατάξεις.

2. Στην Ουγγαρία η συμφωνία με το ΔΝΤ, στο τέλος του 2008, για την παροχή δανείου 25 δισ. δολαρίων οδήγησε στην υποτίμηση του νομίσματος κατά 20% σε πρώτη φάση, πάγωμα των μισθών, κατάργηση του δώρου και μείωση όλων των κοινωνικών δαπανών. Η σοσιαλιστική κυβέρνηση του Γ. Μπαϊνάι απέτυχε να περάσει το δημοψήφισμα για τις αλλαγές που προωθούσε στους τομείς της υγείας και της παιδείας τη χρονιά του μνημονίου. Συνάντησε αντιστάσεις, κατά περιόδους, όχι πάντως καθολική κοινωνική αντίδραση. Στις εκλογές του Απριλίου 2010 συγκέντρωσε ποσοστό 19,3%. Ο δεξιός συνασπισμός (Fidesz) του Β. Ορμπαν, που είχε εναντιωθεί στην συμφωνία με το ΔΝΤ, πήρε τις εκλογές με 52,7%. Η νέα κυβέρνηση δεν εγκατέλειψε το μνημόνιο.

3. Η Ρουμανία, η οποία επίσης από το 2004 είναι μέλος της Ε.Ε., για να αντιμετωπίσει τις πιέσεις που δεχόταν το νόμισμά της, συμφώνησε τον Μάιο του 2009 δάνειο ύψους 20 δισ. ευρώ με το ΔΝΤ, την Ε.Ε. και την Παγκόσμια Τράπεζα. Η κυβέρνηση του Ε. Μποκ, που είχε εκλεγεί τον προηγούμενο χρόνο, υποχρεώθηκε σε παραίτηση τον Οκτώβριο του 2009 ύστερα από πρόταση μομφής. Το κοινοβούλιο κατά πλειοψηφία εξέλεξε στη θέση του τον Κ. Γιοχάνις. Ο πρόεδρος Τ. Μπασέσκου απέρριψε τον Κ. Γιοχάνις και διόρισε πρωθυπουργό τον Λ. Κροϊτόρου. Ο Τ. Μπασέσκου, του δεξιού δημοκρατικού κόμματος, επανεξελέγη πρόεδρος τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου και τοποθέτησε ξανά πρωθυπουργό τον Ε. Μποκ. Το τελευταίο δίμηνο έχουν αντικατασταθεί έξι υπουργοί της κυβέρνησης, όλοι του οικονομικού κύκλου.

4. Η Λετονία κατέφυγε στο ΔΝΤ τον Δεκέμβριο του 2008, τέσσερις μήνες μετά το δημοψήφισμα που είχε διεξαχθεί για την αύξηση των συντάξεων. Το δημοψήφισμα κρίθηκε άκυρο λόγω χαμηλής προσέλευσης. Τα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση αμέσως μετά, στο πλαίσιο της συμφωνίας για το δάνειο ύψους 7,5 δισ. ευρώ, ήταν τα κλασικά (μείωση των μισθών και των κοινωνικών δαπανών). Ξέσπασε κύμα διαδηλώσεων στη Ρίγα τον Ιανουάριο του 2009, με αίτημα τη διάλυση της Βουλής. Ο πρόεδρος Β. Ζλάτερς δήλωσε ότι θα ικανοποιήσει το αίτημα των διαδηλωτών εάν δεν ληφθούν διορθωτικά μέτρα. Τον Φεβρουάριο ο πρωθυπουργός Ι. Γκοντμάνις υπέβαλε παραίτηση και στη θέση του ο Β. Ζάτλερς διόρισε τον Β. Ντομπρόφσκις, ο οποίος σχημάτισε πεντακομματική κυβέρνηση. Ο κεντροδεξιός συνασπισμός πήγε σε εκλογές στις 2 Οκτωβρίου 2010 και τις κέρδισε με 57%. Το Λαϊκό Κόμμα, το μεγαλύτερο του συνασπισμού, απέσυρε την υποστήριξή του. Κατά τις περιόδους πολιτικής αστάθειας το ΔΝΤ διέκοψε τη ροή της χρηματοδότησης, θεωρώντας ότι η Λετονία δεν επιδεικνύει επαρκή πολιτική βούληση.

5. Η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που κατέφυγε στο ΔΝΤ μετά τη χρηματοπιστωτική φούσκα είναι η Ισλανδία. Τον Νοέμβριο του 2008 υπό την απειλή της χρεοκοπίας προχώρησε στη σύναψη δανείου 2,4 δισ. δολαρίων. Για πρώτη φορά από το 1949, όταν είχαν ξεσπάσει διαμαρτυρίες κατά του ΝΑΤΟ, εκδηλώθηκε κύμα διαδηλώσεων και ταραχών. Υπό το βάρος των εξελίξεων ο πρωθυπουργός Γ. Χάαρντε υπέβαλε την παραίτησή του επικαλούμενος λόγους υγείας. Η διάδοχός του, Γ. Σιγκουρνταντότιρ, αρχηγός του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, σχημάτισε κυβέρνηση με το κίνημα των αριστερών-Πρασίνων. Στις 28 Σεπτεμβρίου 2010 το Κοινοβούλιο αποφάσισε την παραπομπή του Γ. Χάαρντε σε δίκη για την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος.

6. Τον ευρωπαϊκό δρόμο για το ΔΝΤ άνοιξε η Βρετανία, το 1976, με κυβέρνηση Εργατικών. Εως τότε το Ταμείο χορηγούσε δάνεια και εφάρμοζε σταθεροποιητικά προγράμματα μόνο στις αναπτυσσόμενες χώρες. Ο πρωθυπουργός Χ. Ουίλσον για να ανακόψει τον κατήφορο της στερλίνας έναντι του δολαρίου και τις πιέσεις από την πετρελαϊκή κρίση, σύναψε δάνειο 2,3 δισ. λιρών. Τον επόμενο χρόνο αποχώρησε για λόγους υγείας και στη θέση του ανέλαβε ο Τζ. Κάλαχαν. Το πρόγραμμα που κλήθηκε να εφαρμόσει ο υπουργός Οικονομικών Ρ. Ρέι ήταν το αυστηρότερο μετά τον πόλεμο. Ο χειμώνας του 1978 ονομάστηκε «χειμώνας της δυσαρέσκειας», με τα συνδικάτα να βρίσκονται σε απεργίες διαρκείας και τον δημόσιο τομέα σε παράλυση. Στις εκλογές που ακολούθησαν, τον Μάρτιο του 1979, κέρδισε πανηγυρικά η Μ. Θάτσερ.

7. Η πρώτη κρίση με χαρακτηριστικά ντόμινο, ήταν η κρίση του Μεξικού, το 1994, «η κρίση της τεκίλας» όπως έμεινε στην ιστορία. Το έλλειμμα της χώρας στο κλείσιμο της χρονιάς που ήταν προεκλογική, ξεπέρασε το 7% και τα συναλλαγματικά διαθέσιμα υποχώρησαν επικίνδυνα με αποτέλεσμα να καταρρεύσει το πέσο. Ο νεοεκλεγείς πρόεδρος Ε. Σεντίγιο απέδωσε την ευθύνη στον προκάτοχό του Κ. Σαλίνας, για τις παροχές που είχε κάνει προκειμένου να επανεκλεγεί. Η χώρα μπήκε το 1995 σε βαθιά ύφεση (πάνω από 6%). Το ΔΝΤ συνεργάστηκε με τις ΗΠΑ για την χορήγηση δανείου ύψους 30-50 δισ. δολαρίων και το Μεξικό υποχρεώθηκε σε ένα περιοριστικό πρόγραμμα που συνεχίζεται ακόμη με διάφορες παραλλαγές.

8. Η «κρίση της τεκίλας» δεν πέρασε στις ΗΠΑ. Ταλαιπώρησε όμως για πολύ τη Λατινική Αμερική και τελικά προκάλεσε ντόμινο πολιτικών εξελίξεων. Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι της Αργεντινής. Το 1999 ο συνασπισμός του δημάρχου του Μπουένος Αϊρες Φ. Ντε Λα Ρούα κέρδισε τις προεδρικές εκλογές. Στο τέλος του 2000 υπό την απειλή της χρεοκοπίας παίρνει δάνειο 40 δισ. δολαρίων από το ΔΝΤ, με όρους παρόμοιους με αυτούς που είχαν τεθεί στην ασιατική κρίση. Το 2001 η χώρα δεν αποφεύγει τη χρεοκοπία και η κυβέρνηση καταρρέει. Ο Φ. Ντε Λα Ρούα φεύγει με ελικόπτερο από την ταράτσα του προεδρικού μεγάρου.

9. Παρόμοια πορεία είχε και ο Ισημερινός. Η συμφωνία που υπέγραψε με το ΔΝΤ τον Ιούνιο του 2003 ο πρόεδρος Λ. Γκουτιέρες, έφερε τον πρώτο χρόνο ρυθμό αύξησης 6%, ωστόσο το 2004 άρχισαν τα πρώτα σημάδια κατάρρευσης. Τον Απρίλιο του 2005 ο πρωθυπουργός βρίσκει καταφύγιο στην πρεσβεία της Βραζιλίας και από εκεί φυγαδεύεται μεταμφιεσμένος. Το ντόμινο των πολιτικών ανατροπών στη Λατινική Αμερική επεκτάθηκε στη Βολιβία και τη Βενεζουέλα και με ηπιότερο τρόπο στη Βραζιλία.

10. Η Ρωσία και η Τουρκία ακολούθησαν διαφορετικό μοντέλο συνεργασίας με το ΔΝΤ. Ακολουθούσαν σταθεροποιητικά προγράμματα για ορισμένο χρονικό διάστημα και κατόπιν διέκοπταν τη συμφωνία και ξεκινούσαν διαπραγματεύσεις για τη συνέχιση της χρηματοδότησης. Οι διακοπές λειτουργούσαν σαν βαλβίδες εκτόνωσης των κοινωνικών αντιδράσεων.

Η Ρωσία από το 1992 μέχρι το 1996, επί Μπ. Γέλτσιν, πήρε δάνεια ύψους περίπου 20 δισ. δολαρίων και το 2008 κατέφυγε πάλι σε δανεισμό από το ΔΝΤ ύψους 41 δισ. δολαρίων. Η Τουρκία σύναψε το πρώτο δάνειο το 1999, ύψους 4 δισ. δολαρίων, τον επόμενο χρόνο πήρε άλλα 7,5 δισ. δολάρια και ακολούθησε τρίτο πακέτο το 2004 ύψους 10 δισ. δολαρίων με τριετή διάρκεια. Η κυβέρνηση του Τ. Ερντογάν απέφυγε να προσφύγει στο ΔΝΤ για την αντιμετώπιση της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008.

Υπήρξαν βεβαίως και χώρες όπου το ΔΝΤ εφάρμοσε τις συνταγές του χωρίς πολιτικές αναταράξεις. Στην ασιατική κρίση, 1997-1998 στην Ταϊλάνδη το πρόγραμμα δεν πέρασε από την εθνοσυνέλευση, αλλά εγκρίθηκε με τέσσερα διατάγματα εκτάκτου ανάγκης. Το 2002 ο αντιπρόεδρος έγινε επικεφαλής του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου. Στην Κορέα επίσης δεν υπήρξε πολιτική αστάθεια. Το τέλος των διαπραγματεύσεων με το ΔΝΤ συνέπεσε με τις προγραμματισμένες προεδρικές εκλογές, τον Δεκέμβριο του 1997. Το ΔΝΤ έκανε γνωστό ότι δεν θα αποδεσμεύσει το δάνειο εάν οι τέσσερις επικρατέστεροι υποψήφιοι δεν δεσμεύονταν ότι θα ακολουθούσαν κατά γράμμα τη συμφωνία. Ολοι δεσμεύτηκαν στις 10 Δεκεμβρίου, γραπτώς. Χαρακτηρίστηκε ημέρα εθνικής ταπείνωσης της Κορέας.
Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΣΙΟΔΡΑ

«Μεθόδους τύπου CIA εφαρμόζει το ΔΝΤ»
Του ΦΩΤΗ ΠΑΠΟΥΛΙΑ
Τι μπορεί να συνδέει τη CIA και τις ανακριτικές τεχνικές που χρησιμοποιεί με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Παγκόσμια Τράπεζα;

Το ερώτημα κατ' αρχήν ακούγεται άτοπο και η άμεση απάντηση είναι τίποτα. Λάθος. Στο βιβλίο της «Το Δόγμα του Σοκ», η βραβευμένη καναδή δημοσιογράφος και επίτιμη διδάκτωρ πολιτικού δικαίου στο πανεπιστήμιο King College της Νέας Σκοτίας Ναόμι Κλάιν, αποδεικνύει ότι η «θεραπεία του σοκ» που η CIA εφάρμοζε από τις αρχές της δεκαετίας του '50 βρίσκει άμεση εφαρμογή στις μεθόδους που προτείνει το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα για να φέρουν στον «ίσιο δρόμο» παραστρατημένες οικονομίες.

Σύμφωνα με μελέτες που είχαν δημοσιευθεί τις δεκαετίες του '60 και του '70, ο επικεφαλής των πειραμάτων της CIA τη δεκαετία του '50, δόκτωρ Γιούεν Κάμερον, πίστευε ότι ο μοναδικός τρόπος για να διδάξει στους «ασθενείς» του νέους, υγιείς, τρόπους συμπεριφοράς ήταν να διεισδύσει στο μυαλό τους και να σπάσει τα παλιά παθολογικά νοητικά σχήματα. Αυτή η μαζική απώλεια όλων των αναμνήσεων ήταν η ουσία της θεραπείας για να ωθηθεί ο ασθενής σε νέο στάδιο ανάπτυξης. Οταν με μια σειρά αλλεπάλληλων ηλεκτροσόκ είχε επιτευχθεί η «πλήρης αποδόμηση» της προσωπικότητας του ασθενούς, μπορούσε πλέον να αρχίσει η ψυχική καθοδήγηση.

Το έργο του Γ. Κάμερον ζήλεψε ο οικονομολόγος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου, ο «πολύς», μακαρίτης πλέον, Μίλτον Φρίντμαν. Αντί για τα ηλεκτροσόκ συνιστούσε πως, όταν η οικονομία υπόκειται σε στρεβλώσεις, μόνο η πρόκληση οδυνηρών σοκ, το «πικρό φάρμακο» όπως το ονόμαζε, μπορούσε να την επαναφέρει στην υγιή κατάσταση. Εγραφε το 1982: «Οταν ξεσπάει μια κρίση, πρέπει να αναπτύσσουμε πολιτικές έως ότου το πολιτικά αδύνατο καταστεί πολιτικά αναπόφευκτο». Δηλαδή «οι ηγέτες είναι ελεύθεροι να κάνουν ό,τι είναι ή ισχυρίζονται ότι είναι αναγκαίο για την αντιμετώπιση της κρίσης, οι περίοδοι κρίσης είναι περίοδοι αναστολής της δημοκρατίας». Αν αυτό σας θυμίζει Ελλάδα και τις διαδικασίες υπερψήφισης του μνημονίου ή της βίαιης ανατροπής των εργασιακών και ασφαλιστικών σχέσεων, μείωσης μισθών και συντάξεων, τότε μάλλον σκέφτεστε ανατρεπτικά...

Οι ιθύνοντες του ΔΝΤ υιοθέτησαν τη θεωρία του σοκ επισημαίνοντας, το 1996: «Οι άνθρωποι μπορεί να προβάλλουν αντίσταση σε τμηματικές αλλαγές (π.χ. περικοπή προγραμμάτων υγείας) αλλά, αν συμβούν ταυτόχρονα δεκάδες αλλαγές προς κάθε κατεύθυνση, τότε εδραιώνεται ένα αίσθημα ματαιότητας και ο πληθυσμός περιέρχεται σε κατάσταση αδράνειας». Οπως ακριβώς στα πειράματα του Κάμερον, που οι «ασθενείς» μετά το ηλεκτροσόκ ήταν «χαμένοι». Και, όπως σημείωναν το 2002 τραπεζίτες της Παγκόσμιας Τράπεζας, «μπορεί το σοκ να εξυμνείται ως δημοκρατική διαδικασία, αφού έχουν προηγηθεί εκλογές, ασχέτως αν αγνοείται ύστερα η βούληση του λαού». Οχι, τότε ακόμα δεν είχαν προκύψει «καλλικράτεια διλήμματα» και συνυπολογισμοί ψήφου κατά Γ. Α. Παπανδρέου...

Και αν στα πειράματά του ο Κάμερον χρησιμοποιούσε και ψυχοτρόπα φάρμακα το οικονομικό σοκ βρήκε άξιο συμπαραστάτη του τη διαφθορά. «Η διαφθορά των πάντων, είτε υπάρχει είτε εφευρίσκεται, ευθύνεται για την όποια αποτυχία» υποστηρίζουν στελέχη του ΔΝΤ, μόνο που ξεχνούν ότι χάριν της «διαφθοράς» και του «εξαιρετικά διογκωμένου και ανίκανου δημόσιου τομέα» άνοιγαν οι αγορές για τα σχέδια του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Στα ανακριτικά εγχειρίδια της CIA επισημαίνεται πως οι κρατούμενοι πρέπει να απομονώνονται αμέσως και τονίζεται: «Πρέπει συνεχώς να βρίσκονται υπό καθεστώς σύγχυσης, αποπροσανατολισμού και έκπληξης. Χωρίς αυτά τα στοιχεία δεν υπάρχει σοκ». Το ίδιο ισχύει και για τις κοινωνίες, όταν όμως ο μηχανισμός του δόγματος του σοκ γίνει συλλογικά κατανοητός, είναι δυσκολότερο να αιφνιδιαστούν ολόκληρες κοινότητες, είναι δυσκολότερο να βρεθούν σε μια κατάσταση σύγχυσης, καθώς γίνονται πιο ανθεκτικές στο σοκ. «Η μνήμη, τόσο η ατομική όσο και η συλλογική, είναι ο μεγαλύτερος αποσοβητής των σοκ» υποστηρίζει η Ναόμι Κλάιν και υπενθυμίζει πως όταν ΔΝΤ και Παγκόσμια Τράπεζα έχασαν τις «χώρες-πελάτες» της Λατινικής Αμερικής, τότε στράφηκαν στην Ευρώπη, για να αναζητήσουν χώρες- «λευκές-σελίδες», ώστε να οικοδομηθούν τα κράτη - πρότυπα...

Απο την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Ο Πρωθυπουργός και η Μαρία Μενούνος τρέχουν στον Μαραθώνιο !!!

2.500 χρόνια από το "Νενικήκαμεν"
(κλικ για μεγέθυνση)
Ο Μαραθώνιος Δρόμος είναι ένας αγώνας αντοχής με μια επίσημη απόσταση 42 χιλιομέτρα και 195 μέτρα. Ο αγώνας ονομάζεται έτσι μετά την πορεία του Έλληνα στρατιώτη Φειδιππίδη από τον Μαραθώνα στην Αθήνα μετά τη μάχη του Μαραθώνα (490 π.χ) ο οποίος έτρεξε για να μεταφέρει τα σημαντικά νέα στην Αθήνα.

Η ιστορική ακρίβεια αυτού του μύθου …
είναι αμφίβολη, και είναι σε αντίθεση ιδιαίτερα με απολογισμούς της μάχης από τον Ηρόδοτο.

Ο Μαραθώνιος ήταν ένα από τα πρώτα σύγχρονα ολυμπιακά αθλήματα των σύγχρονων αγώνων του 1896, αν και η απόσταση δεν καθορίστηκε έως το 1921. Περισσότεροι από 800 μαραθώνιοι γίνονται σε όλο τον κόσμο κάθε έτος, με τη μεγάλη πλειοψηφία να είναι ερασιτέχνες που τρέχουν για φιλανθρωπικούς σκοπούς ή απλά για την εμπειρία. Οι μεγαλύτεροι μαραθώνιοι μπορούν να έχουν δεκάδες χιλιάδες συμμετεχόντων.

Ιστορία
Ο Μαραθώνιος προέρχεται από το μύθο του Φειδιππίδη, ενός Έλληνα αγγελιοφόρου. Ο μύθος δηλώνει ότι στάλθηκε από την πόλη του Μαραθώνα στην Αθήνα για να αναγγείλει ότι οι Πέρσες νικήθηκαν στη μάχη του Μαραθώνα. Λέγεται ότι έτρεξε ολόκληρη την απόσταση χωρίς παύση και μπήκε στην Συνέλευση της Βουλής, όπου αναφώνησε "Νενικήκαμεν" (νικήσαμε) πριν καταρρεύσει και πεθάνει. Η ιστορία της πορείας από το Μαραθώνα στην Αθήνα εμφανίζεται αρχικά στον Πλούταρχο στη “στην Δόξα της Αθήνας” του 1ου αιώνα π.χ που αναφέρει την χαμένη εργασία του Ηρακλείδη Ποντικού. Αυτός δίνει το όνομα του δρομέα ως είτε Θέρσιπος ή Ευκλής.

Ο Λουκιανός (2ος αιώνας πχ) επίσης δίνει την ιστορία αλλά ονομάζει το δρομέα Φειλιππίδη (όχι Φειδιππίδη). Η ιστορική ακρίβεια αυτού του άρθρου δεν είναι εξακριβωμένη.
Ο Ηρόδοτος, η κύρια πηγή για τους ελληνο-περσικούς πολέμους, αναφέρει τον Φειδιππίδη ως τον αγγελιοφόρο που έτρεξε από την Αθήνα στη Σπάρτη ζητώντας βοήθεια, και έτρεξε έπειτα πίσω, μια απόσταση πάνω από 240 χιλιομέτρων. Σε μερικά χειρόγραφα το όνομα του δρομέα μεταξύ της Αθήνας και Σπάρτης δίνεται ως Φειλιππίδης.
Ο Ηρόδοτος δεν κάνει καμία αναφορά για κανένα αγγελιοφόρο που στέλνεται από το Μαραθώνα στην Αθήνα. Αναφέρει ότι το κύριο μέρος του αθηναϊκού στρατού, που έχει αγωνίστηκε ήδη και κέρδισε την εξαντλητική μάχη, φοβάται μια ναυτική επιδρομή από τον Περσικό στόλο ενάντια σε μια ανυπεράσπιστη Αθήνα, και βάδισε γρήγορα πίσω από τη μάχη στην Αθήνα, φθάνοντας την ίδια μέρα.

Διαδρομή
Μεταξύ του Μαραθώνα και της Αθήνας υπάρχει η Πεντέλη, έτσι αυτό σημαίνει ότι, εάν ο Φειδιππίδης έκανε πραγματικά το διάσημο τρέξιμό του μετά από τη μάχη, έπρεπε να τρέξει γύρω από το βουνό. Η προφανέστερη διαδρομή ταιριάζει σχεδόν ακριβώς με τη σύγχρονη εθνική οδό Μαραθώνα-Αθήνας, που ακολουθεί την εθνική οδό προς τα νότια από τον κόλπο Μαραθώνα και κατά μήκος της ακτής, κατόπιν ένας ομαλός αλλά παρατεταμένος ανήφορος δυτικά προς την ανατολική προσέγγιση στην Αθήνα, μεταξύ των του Υμηττού και Πεντέλης, και έπειτα κατηφορικά προς την Αθήνα.

Αυτή η διαδρομή είναι περίπου 42 χιλιόμετρα και καθορίζει τα πρότυπα για την απόσταση. Εντούτοις υπάρχει μια άλλη πρόταση, ότι ο Φειδιππίδης να είχε ακολουθήσει μια άλλη διαδρομή: μια δυτική ανάβαση κατά μήκος των ανατολικών και βόρειων προπόδων της Πεντέλης, στο πέρασμα Διόνυσος, και έπειτα μια ευθεία νότια πορεία προς τα κάτω στην Αθήνα. Αυτή η διαδρομή είναι αρκετά μικρότερη, περίπου 35 χιλιόμετρα, αλλά είναι πολύ απότομη.

Ο μύθος του Φειδιππίδη
Συχνά η προσωπικότητα του Φειδιππίδη ταυτίζεται με τον στρατιώτη ο οποίος, σύμφωνα με τον θρύλο, μετά το πέρας της μάχης έτρεξε πάνοπλος ως την πόλη της Αθήνας καλύπτοντας σε μερικές ώρες την απόσταση των 40 χιλιομέτρων και όταν έφθασε αναφώνησε «Χαίρετε! Νενικήκαμεν!». Στην πραγματικότητα όμως το όνομα του στρατιώτη αυτού παραμένει άγνωστο.
Το όνομα του Φειδιππίδη το γνωρίζουμε χάρη στον Ηρόδοτο, ο οποίος αναφέρει ότι ήταν ο ημεροδρόμος που απέστειλαν οι Αθηναίοι στη Σπάρτη προκειμένου να εξασφαλίσουν τη βοήθειά της κατά των Περσών. Σύμφωνα με τον «πατέρα της Ιστορίας», ο Φειδιππίδης κάλυψε την απόσταση των 240 χιλιομέτρων που χωρίζει τις δύο πόλεις σε δύο ημέρες, ωστόσο η απάντηση των Σπαρτιατών υπήρξε αποκαρδιωτική.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ "Δεν βλέπω πρόωρες εκλογές, αλλά..."

Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κατηγορεί τον κ. Αντ. Σαμαρά για την εκλογολογία, μιλάει για αντιμετώπιση του ελλείμματος, δεν αναμένει νέα δυναμική κίνηση από τον χώρο του ΠαΣοΚ, ενώ αποδίδει χαρακτηριστικά... καρχαρία στην Ντόρα

ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ να γίνουν εθνικές εκλογές εφέτος ή του χρόνου, προβλέπει ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κ. Θ. Πάγκαλος, μιλώντας στο «Βήμα της Κυριακής» λίγες ημέρες αφότου ο κ. Γ. Παπανδρέου συνέδεσε το αποτέλεσμα της 7ης Νοεμβρίου με το ενδεχόμενο πρόωρης προσφυγής στις κάλπες.
Ο κ. Πάγκαλος εκτιμά ότι ο Πρωθυπουργός δεν μπορούσε να μη σηκώσει το γάντι που είχε πετάξει ο πρόεδρος της ΝΔ κ. Αντ. Σαμαράς , θεωρεί όμως ότι το βράδυ των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών όλοι θα δηλώνουν ικανοποιημένοι...
με το αποτέλεσμα. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κρίνει απολύτως λογικές τις πρόσφατες προτάσεις του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Γ. Προβόπουλου , ενώ αναφερόμενος στην κυρία Ντόρα Μπακογιάννη την παρομοιάζει με πολιτικό καρχαρία, που «μυρίζει αίμα» και ξέρει πότε να επιτεθεί στον αντίπαλό της.

- Κύριε αντιπρόεδρε, γιατί ο Πρωθυπουργός θέτει ένα τόσο μεγάλο δίλημμα τώρα,μπροστά σε κάλπη αυτοδιοικητικών εκλογών; «Νομίζω ότι εδώ το πράγμα το ξεκίνησε ο κ. Σαμαράς, όπως ήταν φυσικό κατά την άποψή μου, γιατί είναι αντιπολίτευση και θέλει να συσπειρώσει τους οπαδούς του. Εθεσε το θέμα με τη μορφή δημοψηφίσματος, κατά ή υπέρ του μνημονίου. Υπήρχαν πολύ μικρά περιθώρια για τον Πρωθυπουργό. Επρεπε να κάνει ότι δεν ακούει τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, οπότε θα υπήρχε κριτική ότι ζούμε σε δύο διαφορετικές χώρες κτλ., ή να σηκώσει το γάντι. Ο Παπανδρέου σήκωσε το γάντι».

- Αργησε όμως. Ο κ.Σαμαράς έθεσε το ζήτημα προ δύο μηνών.
«Ναι. Κατηγορεί λοιπόν κανείς τον Πρωθυπουργό γιατί το έκανε ή γιατί δεν έπρεπε να το κάνει. Το ότι το κάνει αργότερα σημαίνει ότι εξάντλησε όλα τα περιθώρια. Τουλάχιστον αυτό μού λέει η λογική μου. Αλλά δεν νομίζω ότι το δίλημμα που έθεσε ο Πρωθυπουργός είναι “αν δεν είναι καλό το αποτέλεσμα, θα κάνω εκλογές την άλλη μέρα”. Οπως ξέρετε, αυτό είναι δικαίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας και πρέπει το επιχείρημα για την προσφυγή στις κάλπες να είναι πειστικό. Δεύτερον, ποιο θα είναι το μη ικανοποιητικό αποτέλεσμα;».

- Αυτό εσείς θα μας το πείτε.
«Ομολογώ ότι δεν είμαι σε θέση να το πω. Τι θα γίνει δηλαδή αν το ΠαΣοΚ χάσει τη μία ή την άλλη περιφέρεια αλλά κερδίσει συνολικά μεγάλο αριθμό περιφερειών ή δήμων; Ολα αυτά θα συνεκτιμηθούν και οι εκτιμήσεις θα είναι υποκειμενικές. Γι΄ αυτό πιστεύω ότι το βράδυ των εκλογών, όπως πάντα, όλοι θα δηλώνουν ικανοποιημένοι με το αποτέλεσμα. Εγώ έχω την αίσθηση ότι δεν θα γίνουν πρόωρες εκλογές εφέτος ή του χρόνου, αλλά μπορεί να κάνω λάθος».

- Διεθνώς αρχίζει να συζητείται η αναδιάρθρωση του χρέους, κάτι που η κυβέρνηση σπεύδει να διαψεύσει. Μήπως τελικά βρισκόμαστε κοντά στο σημείο αυτό; «Προτού φτάσουμε στην αναδιάρθρωση του χρέους πρέπει να τελειώσουμε με το έλλειμμα, κ. Κωβαίε. Αλλά η δαιμονοποίηση της αναδιάρθρωσης που βλέπω σε ορισμένα γραπτά και σε λόγους πολιτικών είναι παράταιρη. Τα χρέη υπάρχουν για να αναδιαρθρώνονται. Μπορεί να το επιδιώξουμε ή να μας προταθεί και να μη μας συμφέρει να το αποτρέψουμε».

- Ποιοι είναι οι παράγοντες αποσταθεροποίησης για τους οποίους μίλησε ο Πρωθυπουργός;
«Είναι η όσμωση ενός λόγου ο οποίος αμφισβητεί την κρατική υπόσταση και όχι απλώς την πολιτική της κυβέρνησης και η συντονισμένη χρησιμοποίηση μικρών αλλά πολύ αποτελεσματικών ομάδων, οι οποίες θα διαδηλώνουν ή θα παρεμβαίνουν στη δημόσια ζωή κατά τρόπο που να εξυπηρετεί τη δική τους τάση για επίδειξη».

- Από πού προέρχονται αυτές οι ομάδες;
«Από οπουδήποτε».

- Πέραν των κινδύνων αποσταθεροποίησης,τους οποίους καταλαβαίνω ότι φοβάστε, εκτιμάτε ότι θα υπάρξουν πολιτικές εξελίξεις μετά τις δημοτικές εκλογές;
«Δεν νομίζω. Τα κόμματα εξουσίας συσπειρώνονται γύρω από το έργο που έχουν να επιτελέσουν και βεβαίως τη νομή της ίδιας της εξουσίας. Επομένως, η περίπτωση να διαμορφωθεί από τον χώρο του ΠαΣοΚ νέο κόμμα ή νέα πολιτική κίνηση με αξιώσεις κυβερνητικές είναι απίθανη προς το παρόν».

- Αναμένουμε πάντως από τον δεξιό χώρο το κόμμα της κυρίας Μπακογιάννη,αμέσως μετά τις εκλογές.
«Η κυρία Μπακογιάννη είναι νέα κοπέλα, γεμάτη δυνάμεις και γνώσεις. Κάτι θα κάνει!».

- Εσχάτως έχετε βρειως κυβέρνησηέναν απροσδόκητο σύμμαχο στο πρόσωπο του κ. Μητσοτάκη. Βλέπετε να τηρεί και η κόρη του αντίστοιχη πολιτική στάση; «Δεν έχω διαπιστώσει κάτι τέτοιο. Η κυρία Μπακογιάννη επιτίθεται στην κυβέρνηση όταν τη βρίσκει αδύναμη, συχνά ταχύτερα από τον κ. Σαμαρά, διότι η πολιτική παιδεία της τής επιτρέπει να αντιλαμβάνεται τις αδυναμίες του αντιπάλου. “Μυρίζει αίμα, she smells blood”, που θα έλεγαν οι Αμερικανοί, χωρίς να λέω ότι αυτό είναι κάτι άγριο».

- Συμφωνείτε με όσους διαπιστώνουν περισσότερα προβλήματα συντονισμού στην κυβέρνηση μετά τον ανασχηματισμό; «Περισσότερα ή λιγότερα δεν ξέρω. Προβλήματα συντονισμού υπάρχουν και προσπαθούμε πολύ φιλότιμα να τα ξεπεράσουμε. Τα περισσότερα ξεπερνιούνται. Αλλα όμως έχουν ρίζες μέσα στην κοινωνία».

- Οι επιλογές Σγουρού- Καμίνη προκάλεσαν πολλές αντιδράσεις στο εσωτερικό του κόμματός σας... «Αν αυτές οι επιλογές ήταν καλές, ή όχι, θα πρέπει να το δούμε, όχι μόνο με βάση το αποτέλεσμα αλλά και σε σχέση με το πώς οι διάφοροι μετέχοντες βίωσαν αυτήν την εμπειρία. Ο κ. Σγουρός, για παράδειγμα, νομίζω ότι αντιμετωπίζει το ίδιο πρόβλημα που είχα εγώ με τον κ. Αβραμόπουλο. Βρίσκεται μπροστά σε μια “μη υπαρκτή” υποψηφιότητα. Κανείς δεν ξέρει τίποτε για τον κ. Δημαρά, πέραν του ότι είναι συμπαθητικό και καλό παιδί».

- Ξέρουν όλοι ότι δεν ψήφισε το μνημόνιο. «Ναι. Πάντως πρέπει να του αναγνωρίσουμε ότι εκμεταλλευόταν επικοινωνιακά πολύ καλά όλα τα επιχειρήματα που του δίνονταν».

«Πράξεις κοινής λογικής οι προτάσεις Προβόπουλου»
- Ο κ.Ρεν είπε προ δύο εβδομάδων ότι υπάρχει ενδεχόμενο λήψης νέων μέτρων.Φοβάται να πει κάτι τέτοιο η κυβέρνηση;
«Είναι μια θεωρητική υπόθεση.Τα μέτρα που υπάρχουν επαρκούν,κυρίως γιατί δεν έχουμε εξαντλήσει το “οπλοστάσιό” μας στον τομέα των εσόδων και ιδιαίτερα των φορολογικών».

- Τι περιέχει δηλαδή αυτό το οπλοστάσιο;
«Υπάρχουν μια σειρά μέτρα.Συνάδελφοί σας έχουν εξεγερθεί κατά του κ.Προβόπουλου γιατί έκανε προτάσεις που κατά τη γνώμη του μπορούν να βελτιώσουν τη σχέση του κράτους με τους πολίτες.Οι περισσότερες,αν συζητηθούν σοβαρά και υπεύθυνα, δεν θα συναντήσουν βάσιμη αντίρρηση.Είναι πράξεις κοινής λογικής για την αντιμετώπιση ελλειμμάτων».

- Ως τώρα όμως δεν συμπεριέλαβε τέτοιες προτάσεις η κυβέρνηση στην πολιτική της.
«Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα συμπεριληφθούν.Αυτό που λέει,ας πούμε,για τους δημοσιογράφους στα τρία κρατικά κανάλια.Αν εφαρμοστεί σωστή διαχείριση προσωπικού, ίσως καταλήξει σε πολύ λιγότερους. Θα μου πείτε “πού θα βρουν δουλειά οι υπόλοιποι”. Αυτή η νοοτροπία μάς οδήγησε εδώ».

«Τι να κάνουμε;
Κάποιοι ενοχλήθηκαν»

Η φράση σας «μαζί τα φάγαμε» προκάλεσε πολλές αντιδράσεις. Εχετε δεύτερες σκέψεις;
«Ακούστε· κατ΄ αρχάς δεν εννοούσα τραπέζι με φαγητά. Βέβαια, έτσι ενέπνευσα τους χυδαιότερους από τους σχολιογράφους και σκιτσογράφους, λόγω της εμφάνισής μου, και χρησιμοποιήθηκε η φράση μου σε ανακοινώσεις κομμάτων. Σας διαβεβαιώ: δεν είμαι χοντρός επειδή το επιλέγω, αλλά επειδή προφανώς έχω αποτύχει στην προσπάθεια να αδυνατίσω. Η επίθεση σε κάποιον για ένα σωματικό του ελάττωμα είναι μια μορφή κτηνωδίας. Οταν προέρχεται, δε, από ένα κόμμα, του προσδίδει κτηνώδη υφή. Επιστρέφω τους χαρακτηρισμούς. Με τη φράση μου δεν εννοούσα συνεστίαση, αλλά το πολύ γνωστό σε όλους: ότι το Ελληνικό Δημόσιο έχει άπειρους υπαλλήλους οι οποίοι δεν εξυπηρετούν ανάγκες, αλλά βρίσκονται εκεί γιατί κάποιος υπάκουσε σε εντολές κομματάρχη ή βουλευτή, με αντάλλαγμα την ψήφο. Αυτό δεν είναι αξιοσέβαστο».

- Ενόχλησε όμως αυτό που είπατε.
«Τι να κάνουμε; Κάποιοι ενοχλήθηκαν, πολλοί άλλοι όχι. Ετσι γίνεται πάντα όταν αγγίζεις μια μικρή ομάδα που έχει συμφέροντα σε καταστάσεις μη κανονικές, για να το πω έτσι».

ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΩΒΑΙΟΣ από το ΒΗΜΑ

Αποκαλυπτήρια για τις μίζες

Στο φως δύο επιταγές 1,9 εκατ. και 1,5 εκατ. τις οποίες εξαργύρωσε ο προφυλακισμένος Γ. Αποστολίδης λίγες μέρες μετά την έκδοσή τους.
Τα αποκαλυπτήρια για τις μίζες! Δύο αποκαλυπτικά έγγραφα από τις προμήθειες της διαδρομής του «αμαρτωλού» δομημένου ομολόγου των 280 εκατ. ευρώ, που περιλαμβάνονται στην ογκώδη δικογραφία που έχει αποσταλεί στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής φέρνει σήμερα στο φως της δημοσιότητας το ΕΘΝΟΣ.

Πρόκειται για δύο επιταγές 1,9 και 1,5 εκατ. ευρώ που εκδόθηκαν από τη Λαϊκή τράπεζα την ίδια μέρα στις 28/2/2007 σε διαταγή του...
Γιώργου Αποστολίδη, ενός εκ των συνεταίρων της ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ Χρηματιστηριακής, που παραμένει ακόμη και σήμερα προφυλακισμένος, τις οποίες εξαργύρωσε ο ίδιος λίγες μέρες αργότερα στην Εθνική τράπεζα, στις αρχές Μαρτίου του 2007, επειδή όπως είπε «υπήρχε πληροφόρηση ότι επέκειτο το κλείσιμο της εταιρείας».

Τα χρήματα -όπως παραδέχτηκε στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής- μπήκαν σε δύο βαλίτσες, σε δεσμίδες από 50άρικα, 100άρικα και 200άρικα, μεταφέρθηκαν στο γραφείο του Σοφοκλή Πρινιωτάκη. Ο Γ. Αποστολίδης επιμένει πάντως ότι δεν είχε κανέναν λόγο να κρατήσει τα χρήματα, καθώς σχεδίαζε για λόγους υγείας ταξίδι της γυναίκας του στις Φιλιππίνες!

Και οι δύο κατηγορούμενοι στις πρόσφατες καταθέσεις τους στην εξεταστική υποστήριξαν ότι περίπου 6 εκατ. ευρώ δόθηκαν για «μίζες», διαφωνούν ωστόσο ως προς τον προορισμό των χρημάτων, ρίχνοντας ο ένας στον άλλο την ευθύνη.

Η εκδοχή Αποστολίδη: Mέσω του Σ. Πρινιωτάκη στους πρώην προέδρους των ασφαλιστικών ταμείων στα οποία κατέληξε το επίμαχο ομόλογο.

Η εκδοχή Πρινιωτάκη: Mέσω του Γ. Αποστολίδη στον πρώην πρόεδρο του ΤΕΑΥΦΕ προκειμένου να τα μοιράσει σε εκείνους που διευκόλυναν τη διάθεση του επίμαχου ομολόγου.

Στο ΠΑΣΟΚ πιστεύουν ότι και οι δύο προσπαθούν να συσκοτίσουν την υπόθεση προκειμένου να μη φανεί το «πού πήγαν τα λεφτά» από τις «μαύρες πληρωμές».

Πρινιωτάκης - ΑποστολίδηςΟι αποκαλυπτικοί διάλογοι στην Εξεταστική
Αποκαλυπτικοί ήταν οι διάλογοι στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής την περασμένη Δευτέρα από την κατ’ αντιπαράσταση εξέταση των δύο κατηγορουμένων για τη μεταφορά των προμηθειών με τις βαλίτσες, που παρουσιάζει σήμερα το ΕΘΝΟΣ.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Χρ. Πρωτόπαπας): Τα χρήματα των 2,5 εκατομμυρίων σε τι χαρτονόμισμα τα πήρατε;

ΜΑΡΤΥΣ (Γ. Αποστολίδης): Διάφορα ήταν. Δεν θυμάμαι.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Χρ. Πρωτόπαπας): Δηλαδή;

ΜΑΡΤΥΣ (Γ. Αποστολίδης): Διάφορα ήταν, πενηντάρια, κατοστάρια, διακοσάρια.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Χρ. Πρωτόπαπας): Ηταν γεμάτη η βαλίτσα;

ΜΑΡΤΥΣ (Γ. Αποστολίδης): Δύο βαλίτσες πρέπει να ήταν, τις οποίες κρατούσαν οι υπάλληλοι της τράπεζας, οι οποίοι τις έφεραν και τις απόθεσαν στο γραφείο του Πρινιωτάκη.

ΜΑΡΤΥΣ (Σ. Πρινιωτάκης): Καμία βαλίτσα ποτέ δεν ήρθε στο γραφείο. Και αν θέλετε εις επήκοον, γιατί μπροστά από το γραφείο μου ήταν η γραμματεία και έβλεπαν οι άνθρωποι αν ποτέ έφτασε τέτοια βαλίτσα ή όχι.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Χρ. Πρωτόπαπας): Δύο βαλίτσες συγκεκριμένα, είπε ο κ. Αποστολίδης.

ΜΑΡΤΥΣ (Σ. Πρινιωτάκης): Οχι, κύριε πρόεδρε, ποτέ δεν έγινε αυτό το πράγμα. Σας είπα αρχικά ότι το χρηματοκιβώτιο -κι αυτό μπορεί να διαπιστωθεί- είναι μικρό. Είχε πολλά πράγματα μέσα. Δεν χωρούσαν, όπως λέτε, μια δυο βαλίτσες.

Ολες οι κινήσεις για το «αμαρτωλο» ομολογο των 280 εκατ.
Το ιστορικό της διαδρομής και πώς έσπασαν τα ποσά

Η JPMorgan πωλεί στις 22/2/2007 το δομημένο στη ΝΑΜ του Γ. Παπαμαρκάκη στο 92,95% και εισπράττει περί τα 260.000.000 ευρώ. Η ΝΑΜ πωλεί το δομημένο αμέσως στην HYPO BANK στο 99,90% με κέρδος για τη ΝΑΜ 19.400.000 ευρώ. Η ΗΥΡΟ πωλεί το δομημένο αμέσως στην ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ στο 99,95% με κέρδος για τη ΗΥΡΟ 140.000 ευρώ. Η ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ πωλεί το ομόλογο στα τέσσερα Ασφαλιστικά Ταμεία στο 100% με κέρδος 140.000 ευρώ.

Από τα 19.400.000 ευρώ, τα 8.400.000 ευρώ κατατέθηκαν από τη ΝΑΜ στην ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ ως προμήθεια σε εκτέλεση συμφωνίας των δύο παραπάνω εταιρειών για τη σύσταση πελατείας.

Σύμφωνα με το πόρισμα Ζορμπά, ποσό 8.400.000 ευρώ διακινήθηκε από τη North Principal Investments Fund Ltd (συμφερόντων ΠΑΠΑΜΑΡΚΑΚΗ) προς δύο εταιρείες συμφερόντων ΠΡΙΝΙΩΤΑΚΗ. Ουσιαστικά το ποσό αυτό «σπάει» στα δύο:

Το πρώτο ποσό των 4.200.000 ευρώ με το από 13/2/2007 έμβασμα από τη North Principal Investments Fund Ltd (ΠΑΠΑΜΑΡΚΑΚΗΣ) προς την Acropolis Participation Ltd (ΠΡΙΝΙΩΤΑΚΗΣ) σε λογαριασμό της στη Λαϊκή Τράπεζα στην Αθήνα (σύμφωνα με την από 12/2/2007 σύμβαση συστάσεως πελατείας). Εξ αυτών:

*  500.000 ευρώ, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, μεταφέρονται στην ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ ΑΧΕΠΕΥ στις 28/2/2007 στο ίδιο κατάστημα της Λαϊκής Τράπεζας.
* 300.000 ευρώ φέρονται να μη διακινούνται περαιτέρω.
* 3.400.000 ευρώ καταλήγουν στις 28/2/2007 με δύο τραπεζικές επιταγές της ΛΑΪΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ (1.500.000 και 1.900.000 ευρώ αντίστοιχα) στον υπ’ αριθμ. 080/658099-83 ατομικό λογαριασμό ταμιευτηρίου της Εθνικής Τράπεζας του ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗ. Το συνολικό αυτό ποσό, αφού μεταφέρθηκε σε προθεσμιακή κατάθεση, επαναπιστώθηκε στον παραπάνω λογαριασμό στις 1/3/2007 πλέον τόκων (3.400.298,35 ευρώ). Εξ αυτών, 2.400.000 ευρώ αναλαμβάνει σε μετρητά ο Γ. ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ την 1/3/2007 και 1.000.699,25 ευρώ (έχουν προστεθεί τόκοι) πιστώνονται στον προθεσμιακό λογαριασμό του ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗ 080/041011-04.

Το δεύτερο ποσό των 4.200.000 ευρώ με το από 13/2/2007 έμβασμα από τη North Principal Investments Fund Ltd (ΠΑΠΑΜΑΡΚΑΚΗΣ) προς την Forest Dove σε λογαριασμό της στην Τράπεζα Πειραιώς στην Αθήνα (σύμφωνα με την από 12/2/2007 σύμβαση συστάσεως πελατείας - υπογράφει επίσης ο Σ. ΠΡΙΝΙΩΤΑΚΗΣ). Το σύνολο αυτών, δηλαδή 4.200.000 ευρώ κατατίθεται με την από 6/3/2007 Τραπεζική επιταγή της Πειραιώς στον υπ’ αριθμ. 16443457 της εταιρείας HITECH SNT AE στην Τράπεζα Κύπρου. Αιτιολογία της κατάθεσης είναι η κάλυψη από την Forest Dove ομολογιακού δανείου που έχει εκδώσει η HITECH SNT, το οποίο ωστόσο έχει χαρακτηριστεί από την ΥΠΕΕ ως εικονικό.

Σύμφωνα με τη δικογραφία, ο Γ. ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ στις 7/8/2006 ανέλαβε από τον λογαριασμό της ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ στην Τράπεζα της Ελλάδος 5.925.000 ευρώ, ενώ στις 11/9/2006 ανέλαβε από τον λογαριασμό της ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ στην Τράπεζα της Ελλάδος 1.107.900 ευρώ. Συνολικά 7.032.900 ευρώ.

Στην κατάθεσή του ο Σ. Πρινιωτάκης υποστηρίζει ότι τα χρήματα αυτά έχουν λογιστικοποιηθεί στις θυγατρικές εταιρείες της ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ και τη διαχείρισή τους έχει ο Γ. Αποστολίδης.

Λευτέρης Γαλανός από το ΕΘΝΟΣ

"Ο ΤΖΑΜΠΑ ΜΑΓΚΑΣ" : Δεν είπα όχι, παρών είπα. Κι ο Γιώργος θα τη σώσει τη χώρα"...

«Δεν θα γίνουμε όμηροι. Θα πάμε σε εκλογές»

Με μεγαλύτερη ένταση θέτει το εκλογικό δίλημμα ο πρωθυπουργός
Αποφασισμένος να προσφύγει σε πρόωρες εκλογές εμφανίζεται ο πρωθυπουργός, σε περίπτωση που η κυβέρνηση βγει αποδυναμωμένη από τις κάλπες της επόμενης Κυριακής για την αυτοδιοίκηση.
Καταλογίζει μάλιστα την ευθύνη στην αντιπολίτευση που, όπως είπε, υιοθετεί τυχοδιωκτικές πρακτικές. Για εκβιασμό των πολιτών εξακολουθεί ...
να κάνει λόγο η ΝΔ και τα κόμματα της Αριστεράς.

Μιλώντας το Σάββατο το βράδυ σε προεκλογική εκδήλωση στους Αγίους Αναργύρους, ο κ. Παπανδρέου έθεσε με μεγαλύτερη ένταση το δίλημμα των εκλογών τονίζοντας ότι η ψήφος στις αυτοδιοικητικές εκλογές είναι ψήφος αυξημένης ευθύνης. «Όλοι μας αποφασίζουμε για το αν πατρίδα θα συνεχίσει τη μεγάλη προσπάθεια για να αποφύγει τη χρεοκοπία ή θα ακολουθήσει πορεία αποσταθεροποίησης δικαιώνοντας όσους έχουν επενδύσει στην αποτυχία μας, εντός και εκτός Ελλάδας», τόνισε ο πρωθυπουργός και κατηγόρησε την αντιπολίτευση για «τυχοδιωκτισμό». «Κάποιοι», είπε ο Γ. Παπανδρέου, «πίστεψαν ότι τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να σπείρουν τον διχασμό και να εκμεταλλευτούν τον πόνο του κόσμου. Δεν θα γίνουμε όμηροι τυχοδιωκτικών πρακτικών. Δεν υπάρχει άλλη λύση, παρά να μιλήσει ο λαός», επεσήμανε.

Έντονη ήταν η αντίδραση του εκπροσώπου της Νέας Δημοκρατίας που επανέλαβε ότι ο πρωθυπουργός εκβιάζει τον ελληνικό και προσπαθεί να τον φοβίσει επειδή ο ίδιος φοβάται το αποτέλεσμα της κάλπης.

Στο ίδιο μήκος κύματος και η γραμματέας του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, κάλεσε τους πολίτες να «στρέψουν εναντίον της κυβέρνησης το πιστόλι που τους έχει βάλει στον κρόταφο».

Από την πλευρά του, ο πρόεδρος του ΣΥΝ, σε συνέντευξή του στο Έθνος της Κυριακής επισημαίνει ότι «ο κ. Παπανδρέου προσπαθεί να εκβιάσει. Δεν καταλαβαίνει όμως ότι μια κοινωνία που δοκιμάζεται τόσο σκληρά δεν εκβιάζεται εύκολα».
Από τα ΝΕΑ

Τα μυστικά γκάλοπ

Νίκη σε τουλάχιστον επτά Περιφέρειες ελπίζει το ΠΑΣΟΚ που βλέπει μέσα από τις καθημερινές του μετρήσεις αλλαγές στους συσχετισμούς την τελευταία εβδομάδα

Με βεβαιότητες, στοιχήματα και τετελεσμένα, περιγράφει το ΠΑΣΟΚ την πορεία των υποψηφίων του στις 13 Περιφέρειες, όπου μυστικά γκάλοπ ανεβάζουν τον πήχη των προσδοκιών για το αποτέλεσμα της 7ης Νοέμβρη.

Η μάχη του δεύτερου γύρου είναι για το ΠΑΣΟΚ εξίσου κρίσιμη, αλλά στην Ιπποκράτους κυριαρχεί η άποψη ότι αν την πρώτη Κυριακή επικρατήσει ...
κλίμα εμπιστοσύνης υπέρ των υποψηφίων του, θα δημιουργηθεί εν συνεχεία «ρεύμα» απόρριψης ετερόκλητων σχημάτων που κατέρχονται με την «αντιμνημονιακή σημαία». Καθαρός στόχος του κυβερνώντος κόμματος είναι ταυτόχρονα το προβάδισμα (έστω και με... μία ψήφο διαφορά) έναντι των «γαλάζιων» αντιπάλων του στις περιφέρειες, για τις οποίες και η ΝΔ έχει αποκτήσει εικόνα ντέρμπι.
Η αλήθεια είναι ότι ο Μιχάλης Καρχιμάκης ζήτησε και έχει, σύμφωνα με εγκυρότατες πληροφορίες, γκάλοπ που «φωνάζουν» για τη δέουσα τακτική των τελευταίων επτά ημερών.

Πρώτο μέλημα, η άνετη επικράτηση από τον πρώτο γύρο στις «σίγουρες» Περιφέρειες που δεν... επιδέχεται αμφισβήτηση η ηγεμονία των υποψηφίων του (π.χ. Κρήτη, Δυτική Ελλάδα και Νότιο Αιγαίο).

Γκάλοπ και αντάρτες
Δεύτερο «στοίχημα», είναι η ασφαλής «μετάφραση» των μυστικών γκάλοπ, σε περιοχές όπως η Ηπειρος, η Θεσσαλία και η Στερεά Ελλάδα, στις οποίες οι υποψήφιοι περιφερειάρχες μπορούν να κάνουν τη διαφορά, αρκεί να πείσουν και να κινητοποιήσουν εγκαίρως τους αμφιταλαντευόμενους ψηφοφόρους.

Τρίτη και εξέχουσα προϋπόθεση να πριονίσει τη δυναμική των «ανταρτών» -στην Αττική και στα Ιόνια- ώστε να περιορίσει τις «διαρροές» και ει δυνατόν να ανατρέψει κάθε πρόβλεψη για τα δίδυμα (και τη σειρά) που θα φτάσουν στον δεύτερο γύρο. Εκτός αυτού στην Ιπποκράτους διατηρούν τη φιλοδοξία να πετύχουν την έκπληξη σε περιοχή, όπου η Ρηγίλλης θεωρεί δεδομένη τη νίκη των υποψηφίων της (π.χ. στη Δυτική Μακεδονία).

Η μόνη μέρα που το ΠΑΣΟΚ δεν είχε στα χέρια του δύο και τρία γκάλοπ για την Αττική ήταν η 28η Οκτωβρίου λόγω αργίας! Τις υπόλοιπες μέρες και μετά τα «διακαναλικά» διλήμματα του πρωθυπουργού, η συσπείρωση των «πρασίνων» ανέβηκε αισθητά - σε βαθμό μάλιστα που στην Ιπποκράτους έχουν πια βάσιμες ενδείξεις ότι ο Γιάννης Σγουρός ελαχιστοποιώντας τη διαφορά από τον Γ. Δημαρά (ήδη σε υποχώρηση) θα καταφέρει να κόψει πρώτος το νήμα την 7η Νοέμβρη.

Τα γκάλοπ «συμφωνούν» επίσης ότι τα δύο μεγάλα κόμματα θα αυξήσουν περαιτέρω τη συσπείρωσή τους μέχρι την κάλπη, συμπέρασμα που οδηγεί σε γρίφο σχετικά με το «πλαφόν» της ανόδου του κ. Κικίλια.

Στον δεύτερο γύρο
Σε ανοδική πορεία έναντι του «πράσινου αντάρτη» στα Ιόνια βρίσκεται ο Ηλίας Μπεριάτος, ο οποίος βάσει των γκάλοπ θα αντιπαρατεθεί στον δεύτερο γύρο με τον Σπ. Σπύρου της ΝΔ. Πάντως, ο κ. Μπεριάτος καλείται να λύσει το πρόβλημα στην Κέρκυρα, το μοναδικό αλλά και πολυπληθέστερο νησί, όπου πρώτος παραμένει ο Σπ. Καλούδης.

Τρεις Περιφέρειες θεωρούνται σίγουρες και στο ΠΑΣΟΚ προβλέπουν νίκη από τον α' γύρο. Πρόκειται για την Κρήτη, το Νότιο Αιγαίο και τη Δυτική Ελλάδα, ενώ ακολουθεί η Ανατολική Μακεδονία-Θράκη, όπου ο υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ, Τ. Γιαννακίδης, προηγείται σταθερά.

Η εκτίμηση του ΠΑΣΟΚ παραπέμπει επίσης σε βέβαιη νίκη, συνυπολογίζοντας στη στήριξη των μειονοτικών περιοχών και στην αντιμετώπιση τοπικών συγκρούσεων.

Ισχυρή πρωτιά έχει στην Πελοπόννησο σε όλα τα γκάλοπ ο Πέτρος Τατούλης (γράφει -λένε- 4 μπροστά...), ωστόσο ο «γαλάζιος» υποψήφιος εμφανίζει άνοδο στη Μεσσηνία και Λακωνία.

Εκτιμάται ότι το αποτέλεσμα υπέρ του κ. Τατούλη θα γυρίσει οριστικά και θα κριθεί από τη σθεναρή στήριξη της Κορινθίας και της Αργολίδας, καθώς στην Αρκαδία διαπλέκονται σε δημοτικό επίπεδο οι ψήφοι προς «αντάρτικα» ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ.

Κεντρική Μακεδονία και Βόρειο Αιγαίο φαίνεται ότι θα καταγραφούν στις γαλάζιες νίκες, παρότι ο Μάρκος Μπόλαρης στις δημοσκοπήσεις «διαβεβαιώνει» ότι έχει την προοπτική της μάχης στον δεύτερο γύρο και ο Ν. Γιακαλής μπορεί να αναθερμάνει τις παλιές σχέσεις του με το τοπικό ΚΚΕ (άλλωστε ο ίδιος έχει ταχθεί κατά του μνημονίου).

Συμπέρασμα; Το ΠΑΣΟΚ απομακρύνεται από την «κόλαση», αλλά δεν έχει σαφή εικόνα για την απόσταση που τον χωρίζει από τον... παράδεισο!

Οι γνωρίζοντες εξηγούν ότι το αποτέλεσμα στις 13 Περιφέρειες μπορεί να... γυρίσει και στο παρά πέντε - είτε πριμοδοτώντας τους υποψηφίους και δίνοντας τη νίκη τουλάχιστον στις 7 μάχες είτε χάνοντας την πλειοψηφία και τον αγώνα με τους «αντάρτες» στην Αττική των δυόμισι εκατ. ψηφοφόρων και στα κατά την... παράδοση πράσινα Ιόνια Νησιά...

Πως βάφεται ο χάρτης της Ελλάδας λίγο πριν από το νήμα

* Σύμφωνα με τα γκάλοπ του ΠΑΣΟΚ μπορούν θα κερδηθούν από τον πρώτο γύρο οι περιφέρειες της Κρήτης, του Νοτίου Αιγαίου και της Δυτικής Ελλάδας, ενώ σίγουρες θεωρούνται και οι περιφέρειες της Πελλοπονήσου, όπου υποστηρίζεται ο ανεξάρτητος Πέτρος Τατούλης και της Ανατολικής Μακεδινίας και Θράκης.

* Ο Πέτρος Τατούλης σε όλα τα γκάλοπ προηγείται συγκεντρώνοντας ποσοστά πάνω από 40%, ωστόσο ο «γαλάζιος» υποψήφιος εμφανίζει άνοδο στη Μεσσηνία και Λακωνία. Ισως για αυτό στα γκάλοπ της ΝΔ δείχνει ότι η εκλογή περιφερειαχη στην Πελλοπόνησο θα εξελιχθεί σε ντέρμπι.

* Ντέρμπι δείχνουν τόσο τα γκάλοπ του ΠΑΣΟΚ, όσο και της ΝΔ σε Ηπειρο, Θεσσαλία και Στερεά Ελλάδα. Στη Στερεά Ελλάδα ο Κλέαρχος Περγαντάς κατάφερε να μειώσει την ψαλίδα που αρχικά έδινε προβάδισμα στον «γαλάζιο» υποψήφιο κ. Χειμάρα.

* Η ΝΔ πιστεύει ότι θα κερδίσει ίσως και από τον πρώτο γύρο την Κενρική Μακεδονία με τον Π. Ψωμιάδη, ενώ στη Δυτική Μακεδονία η ΝΔ εκτιμά ότι έχει σημαντικές πιθανότητες επιτυχίας, καθώς ο κ. Γ. Δάκης συνεχίζει να διατηρεί ένα προβάδισμα που ξεπερνά τις έξι ποσοστιαίες μονάδες.

Τα ντέρμπι και η ανατροπή
Τέσσερις μάχες μπορούν να κάνουν τη διαφορά

Στο ΠΑΣΟΚ έχουν αρκετούς λόγους να επιμένουν ότι ξεκινώντας με τη θετική πρόβλεψη στις πέντε περιφέρειες (Κρήτη, Ν. Αιγαίο, Αν. Μακεδονία-Θράκη, Δυτική Ελλάδα, Πελοπόννησο), δύνανται να κερδίσουν κάποιο ή κάποια από τα ντέρμπι σε Ηπειρο, Θεσσαλία και Στερεά Ελλάδα με αιχμή του δόρατος τους κ.κ. Αργύρη, Παπατόλια και Περγαντά αντίσοιχα. Τελευταίες μετρήσεις «διευκρινίζουν» ότι το οριακό προβάδισμα που καταγράφουν οι υποψήφιοι του ΠΑΣΟΚ ενδέχεται να ενισχυθεί στο επταήμερο.

Ζητούμενο παραμένει η συμπεριφορά των ψηφοφόρων στον β' γύρο -π.χ. στη Θεσσαλία οι του ΚΚΕ «μοιράζονται» βάσει των γκάλοπ μεταξύ του πράσινου και γαλάζιου αντιπάλου. Ενα στοίχημα της τελευταίας στιγμής αφορά την πρόβλεψη για ανατροπή στη Δυτική Μακεδονία, αν και σε πρόσφατο γκάλοπ ο «γαλάζιος» υποψήφιος προηγείται τρεις μονάδες. Τα ποιοτικά στοιχεία όμως «μιλούν» για «αουτσάιντερ» εκ των «πρασίνων», που ενδέχεται να κάνει την έκπληξη. Σε κάθε περίπτωση, η κινητικότητα των ψηφοφόρων σχετίζεται εν πολλοίς και από τη δυναμική των υποψηφίων δημάρχων που υποστηρίζει το ΠΑΣΟΚ. Οπου έχει να αντιμετωπίσει «αντάρτικους» συνδυασμούς, ελλοχεύει ο κίνδυνος εσωκομματικών συγκρούσεων, καθοριστικών σε κάποιες περιοχές για τη συνεργασία στις 14 Νοέμβρη.

ΦΩΦΗ ΓΙΩΤΑΚΗ από το ΕΘΝΟΣ

Τέσσερα σενάρια εκλογικής τρέλας

Τα επιτελεία των κομμάτων ξεσκονίζουν τον νέο νόμο
Κλίμα αβεβαιότητας αν ηττηθεί το μνημόνιο
Οι πιο πιθανές εκδοχές της επόμενης Βουλής αν προκηρυχθούν εκλογές, οι οποίες θα διεξαχθούν με τον «νόμο Παυλόπουλου»
Δύσκολα υλοποιήσιμα σενάρια για τα ελληνικά δεδομένα όπως αυτά των συμμαχικών κυβερνήσεων, ακόμη και αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης σε μια ακραία περίπτωση, προβάλλουν από την κάλπη των πιθανών πρόωρων εκλογών, οι οποίες θα διεξαχθούν...
με έναν νέο νόμο, τον λεγόμενο «νόμο Παυλόπουλου». Σε ένα ρευστό εκλογικό τοπίο όπου εκκολάπτονται νέα κόμματα, με τις σιωπηλές διεργασίες που αναταράσσουν μια κοινωνία η οποία κινείται σε λεπτές ισορροπίες, καθίστανται δύσκολες οι προβλέψεις για το αποτέλεσμα των εκλογών. Τα επιτελεία των κομμάτων έχουν ξεσκονίσει τον νέο εκλογικό νόμο και έχουν αναλύσει όλα τα σενάρια που προκύπτουν από αυτόν στην περίπτωση που ο κ. Γ. Παπανδρέου αποφασίσει να προκηρύξει εθνικές εκλογές.

Το ίδιο έκανε και «Το Βήμα» με τη βοήθεια ειδικών αναλυτών καταγράφοντας τέσσερα σενάρια και τρεις εκδοχές: την εκλογή κυβέρνησης με οριακή αυτοδυναμία, τον σχηματισμό του μεγάλου συνασπισμού ΠαΣοΚ και ΝΔ και τον μικρό συνασπισμό ο οποίος θα προκύψει από τη συνεργασία του ΠαΣοΚ με κάποια από τα μικρότερα κόμματα που θα καταφέρουν να υπερβούν το πλαφόν του 3%. Το ερώτημα είναι αν το πολιτικό σύστημα έχει προετοιμαστεί να δώσει τέτοιες πολιτικές λύσεις στο αποτέλεσμα της κάλπης.

Η εκδοχή του «μικρού συνασπισμού»
Για να υλοποιηθεί προϋποθέτει να διατηρήσουν τα δύο μεγάλα κόμματα τις δυνάμεις τους αλλά και τη μεγάλη διαφορά μεταξύ τους, πάνω από 8 μονάδες. Επίσης, να μπουν στη Βουλή όλα τα υπάρχοντα κόμματα και όλα τα καινούργια. Η πρόγνωση για Βουλή οκτώ κομμάτων διευκολύνει τις συμμαχικές κυβερνήσεις. Στο σενάριο αυτό το ΠαΣοΚ αναδεικνύεται πρώτο κόμμα με ποσοστό 40,24% αλλά καταλαμβάνει μόνο 146 έδρες. Η ΝΔ θα φτάσει στο 31,78% με 48 έδρες. Η πτώση των δύο μεγάλων κομμάτων στο σενάριο αυτό είναι μικρή και με την κατανομή των εδρών στα μικρά κόμματα δημιουργείται μια δεξαμενή βουλευτών από την οποία το ΠαΣοΚ μπορεί άνετα να συμπληρώσει τις έδρες που του λείπουν.

Η περίπτωση της «αυτοδυναμίας»
Στο δεύτερο σενάριο το ΠαΣοΚ και η ΝΔ παρουσιάζουν σχετική πτώση στα ποσοστά τους αλλά διατηρείται ακόμη η μεγάλη διαφορά μεταξύ τους. Στην περίπτωση αυτή επιτυγχάνεται οριακή αυτοδυναμία με ποσοστό 39,32% και 151 έδρες για το πρώτο κόμμα. Στη Βουλή μπαίνουν μόνο τα κόμματα που υπάρχουν και σήμερα συν οι Οικολόγοι-Πράσινοι. Σε αυτή την εκδοχή η κυβέρνηση κινείται επί ξυρού ακμής καθώς διαθέτει οριακή αυτοδυναμία και ένα δύσκολο πρόγραμμα να εφαρμόσει ως το καλοκαίρι του 2011.

Η λύση του «μεγάλου συνασπισμού»
Σε αυτή την περίπτωση λαμβάνεται υπόψη η φθορά της κυβέρνησης από την εφαρμογή του μνημονίου αλλά και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η οποία δεν καταφέρνει να καρπωθεί τη δυσαρέσκεια του κόσμου. Τα δύο μεγάλα κόμματα παρουσιάζουν μεγάλη πτώση στα ποσοστά τους, εξακολουθεί όμως να διατηρείται η διαφορά ασφαλείας μεταξύ τους και μπαίνουν άνετα στη Βουλή και τα οκτώ μικρότερα κόμματα. Η κυ βέρνηση συνεργασίας είναι η μόνη λύση καθώς κανένα κόμμα δεν επιτυγχάνει αυτοδυναμία. Το ΠαΣοΚ μπορεί ακόμη να ρίξει γέφυρες στα μικρότερα κόμματα, τα «συνοικέσια» όμως δυσκολεύουν καθώς το πρώτο κόμμα έχει απολέσει σημαντικό κομμάτι της δύναμής του. Στον ορίζοντα προβάλλει ισχυρό το ενδεχόμενο του συνασπισμού ΠαΣοΚ και ΝΔ για τον σχηματισμό κυβέρνησης.

Το σενάριο «χάους και ακυβερνησίας»
Το ΠαΣοΚ και ο ΛΑΟΣ, δηλαδή τα δύο κόμματα που επικύρωσαν με την ψήφο τους στη Βουλή το μνημόνιο, εισπράττουν τη δυσαρέσκεια του εκλογικού σώματος και καταποντίζονται. Η ΝΔ καταφέρνει να αυξήσει λίγο τα ποσοστά της και μπαίνουν στη Βουλή όλα τα μικρότερα κόμματα, πλην αυτού της κυρίας Μπακογιάννη, το οποίο επίσης εισπράττει το αντιμνημονιακό κλίμα. Στην περίπτωση αυτή κατεδαφίζεται το κομματικό σύστημα όπως το γνωρίζαμε ως σήμερα. Ο σχηματισμός κυβέρνησης προβάλλει αδύνατος, εκτός και αν αποφασιστεί μια κυβέρνηση συνεργασίας των δύο μεγάλων κομμάτων (ΠαΣοΚ και ΝΔ) ή μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Εναλλακτική λύση, να προκηρυχθούν ξανά εκλογές.

ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΡΟΥΣΤΑΛΛΗ από το ΒΗΜΑ

Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010

Σισέ: Father, θέλεις βάλω άλλο γκολ;

Παναθηναϊκός Ολυμπιακός 2-1
(κλικ για μεγέθυνση)
Ο Παναθηναϊκός κέρδισε τον Ολυμπιακό στο ντέρμπι των αιωνίων που έγινε σήμερα στο ΟΑΚΑ. Οι φιλοξενούμενοι προηγήθηκαν με ατομική προσπάθεια του Μιραλάς στο 37΄ αλλά ο Σισέ χάρισε στην ομάδα του μια πολύ μεγάλη νίκη πετυχαίνοντας δύο γκολ στο 57΄, ύστερα από σέντρα του Χριστοδουλόπουλου και στο 62΄ με πέναλτι που υπέπεσε ο Αβραάμ Παπαδόπουλος που αποβλήθηκε.

Πόλεμος από τον …καναπέ !!!

Άδωνις: Χάρη σε μας τρως ρε!

Ελληνοφρένεια 29 Οκτ 2010
Μια αναδρομή του ειλικρινουςΜητσοτάκη εις τας εμπειρίας του απ την κατοχή.
Μας λεει το αυτονόητο πως ολοι έχουμε τα ίδια συμφέροντα.
Οι σπατάλες των ΚΑΠΗ τις οποίες καταγγέλει ο αγαπημένος όλων μας Πάγκαλος
Ο ευγενης παντα Αδωνις μας λέει πως λογω αυτού τρώμε.
Ο Σαμαράς μας απαριθμεί τα νομοσχέδια της κυβέρνησης τα οποία έχει ψηφίσει

Γιώργος Παπανδρέου: «Δεν μπλοφάρω, δεν δραπετεύω»

Ο Χριστοφοράκος βγήκε λάδι και κάνει καριέρα στο Μόναχο

Βατερλό η διακαναλική

Είσαι υπέρ ή κατά του μνημονίου;

Του Στάθη από enet

Γιώργο, κάνε εκλογές η μάζεψέ τα να φύγουμε...

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς κοφτερό πολιτικό μυαλό για να διαπιστώσει τα αυτονόητα: Πως αν ο Παπανδρέου δεν πάει για εκλογές το επόμενο δίμηνο, θ αναγκασθεί στη καλύτερη περίπτωση να συγκυβερνήσει!

Αυτό είναι το χειρότερο που θα μπορούσε να του συμβεί. Να μοιρασθεί δηλαδή την εξουσία με τον Αντώνη Σαμαρά η τους υπόλοιπους τυχοδιώκτες της πολιτικής που πάνε ν ανοίξουν ένα κόμμα λες, κι είναι ηπειρώτικος φούρνος, για να τα κονομήσουν.

Ο Νίκος Παπανδρέου λοιπόν, βλέπει το κακό να πλησιάζει. Έχει ζήσει πολύ έντονα ...
τα πέτρινα χρόνια του αδελφού του Γιώργου, τις εκλογικές του αποτυχίες αλλά και τη μεγάλη επιστροφή του στη μάχη ζωής με τον Βενιζέλο.

Ο Νίκος δεν θέλει τόσους κόπους και τόση προσπάθεια, να τις αφήσει να πάνε χαμένες, μόλις ένα χρόνο μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Γιώργο.

Έναν Γιώργο που έκανε πολλά λάθη, το ολέθριο ήταν η ανάθεση της Οικονομίας στον Παπακωνσταντίνου. Μιλάμε για λάθος εγκληματικό και διαρκείας, μια και ο Παπακωνσταντίνου παρέμεινε στη θέση του και μετά τον ανασχηματισμό.

Ο Νίκος βλέπει τον όλεθρο να πλησιάζει και σαν συγγραφέας οσμίζεται την εσωτερική οργή του πλήθους. Κι αυτή το φορά η οργή, δεν εκτονώνεται στους δρόμους και σε αθώες βιτρίνες. Είναι οργή «ύπουλη», σιγανό ποτάμι, που θα ξεσπάσει στις κάλπες και το αποτέλεσμα θα είναι πιο σοκαριστικό για τον Παπανδρέου προσωπικά, από το να μαζευόντουσαν δύο εκατομμύρια Έλληνες έξω από τη Βουλή και τα φωνάζαμε το αυτονόητο, δηλαδή πόσο μπουρδέλο είναι.

Ο Νίκος λοιπόν γνωρίζει πολύ κακά πως αν δεν πάει ο Γιώργος τώρα-μέσα στο Δεκέμβρη σε εκλογές-κι αν δεν διώξει αύριο το πρωί τον Παπακωνσταντίνου θ αναγκασθεί πολύ σύντομα να δραπετεύσει από το Μαξίμου.

-Γιώργο, κάνε εκλογές το Δεκέμβρη η μάζεψέ τα να φύγουμε!..., είναι η εισήγηση του αδελφού.
Εκτός κι αν αυτό είναι που θέλει στη πραγματικότητα ο Γιώργος Παπανδρέου και δεν μας το λέει. Εκτός κι αν συμβαίνει ότι και με τον Καραμανλή.

Αν φοβάται δηλαδή το τέρας της Οικονομίας και τους αιματηρούς συμβιβασμούς στην εθνική ακεραιότητα της χώρας και σπεύδει άρον άρον να παραδώσει τη εξουσία και ν αγοράσουν μαζί με τον Καραμανλή φάρμα στη Καλιφόρνια…

Από το kourdistoportocali